Ρουσφέτι (επίκαιρη επισήμανση)

Χαριστική παροχή ή εξυπηρέτηση, που προσφέρει πολιτικός σε ψηφοφόρους με αντάλλαγμα την εύνοιά τους, την υποστήριξή τους ή πολιτικό, οικονομικό κτλ. όφελος (Μ.Τριανταφυλλίδης).

Αναμφισβήτητης τουρκικής προέλευσης και η έννοια και η πολιτική πρακτική (< rusvet, από την αραβική).

Aπό το ρουσφέτι γεννήθηκε ο ρουσφετολόγος (το 1816), η ρουσφετολογία (το 1892) και το ρουσφετολογώ (το 1895).

Ο Σουρής δεν έχασε την ευκαιρία:

“Πολλά τα έτη Δέσποτα, θέλω παπάς να γίνω
πιστεύω πως δεν έρχεσαι με χέρια αδειανά
Ας χειροτονηθώ παπάς και όσα θες σου δίνω
ως τόσο πάρε κάμποσα Δεσπότη μου λιανά
Και ο Δεσπότης τον παπά απ’ τα μαλλιά αρπάζει
και άξιος και άξιος ο κόσμος του φωνάζει”.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μεγάλο μέρος του λαού μας επικρίνει το «ρουσφέτι» και την «κομπίνα» και τους εκπροσώπους τους οι οποίοι τα χρησιμοποιούν.

Ταυτόχρονα, ωστόσο, τουλάχιστον το «ρουσφέτι» το ζητάει. Κατά περιστάσεις, το απαιτεί κιόλας. Ευνοεί και ψηφίζει τους πολιτικούς που το προσφέρουν και, παράλληλα, τιμωρεί και καταψηφίζει όσους το αρνούνται και δεν το τιμούν. Την ίδια ακριβώς στιγμή, δεν διστάζει να μιλά για «Καραγκιόζηδες της Πολιτικής» που μπαίνουν στη Βουλή, αλλά απλώς ενδιαφέρονται να ικανοποιήσουν αιτήματα των ψηφοφόρων τους. Δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Χαμογελάστε όμως λίγο διαβάζοντας μια γλαφυρή περιγραφή της λέξης:
Ρουσφέτι: Με ρίζες στην Τουρκοκρατία, χρησιμοποιείται σε σχέση με πολιτικούς ή παράγοντες της εξουσίας. Είναι η χάρη που ζητάει κάποιος από τον πολιτικό. Συνήθως πρόκειται για μια «θέση στον ήλιο», δηλαδή στο δημόσιο. Το ρουσφέτι είναι η πιο κοινή πρακτική, ο τρόπος που επιχειρούμε τα πάντα.

Μίζες: Φιλανθρωπικό έργο των επιχειρήσεων;

Το πρόβλημα είναι γνωστό και επί πολλά έτη φέρει το όνομα "διαπλοκή". Μπορεί στην περίπτωσή μας να υπάρχει και διαφθορά, δηλαδή κάποιοι διαμεσολαβητές να "τσέπωσαν" ένα μέρος των μιζών, αλλά το προφανές είναι πως η Siemens έδινε τα χρήματά της στον "στρατηγό" του ΠΑΣΟΚ, τον "υπουργό κ. Ρόκκο" ή "το κόμμα" για να κάνει "τη δουλειά της" και να βγάλει κέρδος. Εκτός και αν κανείς υποστηρίξει, από το ΠΑΣΟΚ ή τη Ν.Δ., πως οι προμήθειες προς τα πολιτικά πρόσωπα και τα κόμματα εντάσσονται στο "φιλανθρωπικό έργο" των επιχειρήσεων. Αν κατ' αυτόν τον τρόπο κλείνονταν τόσα χρόνια οι συμφωνίες με τη Siemens, είναι λογικό και σύμφωνο με την αρχή του ανταγωνισμού, με τον ίδιο τρόπο να έκλεισαν οι δουλειές και με τις άλλες εταιρείες που ανέλαβαν έργα του Δημοσίου. Οπότε, μιλάμε για το "μεγάλο φαγοπότι".

Η δική τους «μαγκιά» είναι δική μας βλακεία!

Δεν είναι λίγοι αυτοί που «επαινούν» όσους ενέχονται σε σκάνδαλα διαφθοράς. Σκεπτόμενοι ίσως, ότι και οι ίδιοι τα ίδια θα έκαναν σε ανάλογη περίσταση. Το βασικό, που τους … διαφεύγει, είναι ότι δεν είναι αυτοί που ωφελούνται, ούτε θα μπορούσαν να είναι πρωταγωνιστές της «ταινίας», απλώς επειδή επιλέγουν το ρόλο του «τηλεθεατή». Του τηλεθεατή της ίδιας τους της ζωής. Η έντονη φαντασίωση μιας άλλης, όχι μίζερης ζωής, τους κάνει να «ταυτίζονται» με τους πρωταγωνιστές των σκανδάλων και – εν τέλει – να τους απενοχοποιούν. Απ’ όσους σκέπτονται με αυτό τον τρόπο διαφεύγει ότι τα χρήματα που δίνονται για μίζες είναι ένα ελάχιστο ποσοστό υπερκερδών που αποκομίζει η εταιρεία που δωροδοκεί. Το τεράστιο αυτό «καπέλο», συν τις μίζες, τα πληρώνουμε όλοι εμείς. Με το πάγωμα των μισθών μας, τη συνεχή ελάττωση της αγοραστικής μας δύναμης, το υψηλό κόστος της «δωρεάν» Παιδείας και υγείας.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τα κλεμμένα και οι μίζες «κάνουν φτερά» από τις δικές μας τσέπες. Και, μάλλον, είναι βλακεία να επαινείς αυτούς που σε κλέβουν!