Δημοσκοπείτε! Δημοσκοπείτε! Στο τέλος κάτι θα μείνει…

Όλο και συχνότερα, οι δημοσκόποι, (γκαλοπίστες ελληνιστεί), «καταγράφουν» την πολιτική «άποψη» των πολιτών, για τα πάντα. Κυρίως, όμως, γι αυτό που πρωτίστως τους ενδιαφέρει: Την πολιτική τους επιλογή, που αφορά τα κόμματα, δηλαδή την «πρόθεση ψήφου»! Συντονισμένη όλη η σύγχρονη «τηλεοπτική δημοκρατία» ακολουθεί και αποφαίνεται: «Προβάδισμα δύο μονάδων στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.», «καταλληλότερος πρωθυπουργός ο Καραμανλής», «αντέχει σε διψήφια ποσοστά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»κλπ. Ικανοποιημένοι, έως … δικαιωμένοι (!) όσοι φαίνεται να ευνοούνται από τα νούμερα και «δε σχολιάζουν τις δημοσκοπήσεις» όσοι έπονται.
Προσπαθούν να μας πείσουν, (και σ’ ένα βαθμό το έχουν πετύχει), οι σύγχρονοι ιεροφάντες της πολιτικής, οι δημοσκόποι, ότι με «επιστημονικό τρόπο» μελετούν «τις τάσεις» του εκλογικού σώματος και, άρα, μπορούν να προβλέψουν τη συμπεριφορά τους! Επομένως, θα μπορούσε αυθαδιάζοντας κανείς, να συμπεράνει ότι διευκολύνεται το έργο της πολιτικής και των κομμάτων. Με τέτοια «μαγικά» εργαλεία στη διάθεσή τους, δε χρειάζεται, παρά να επικεντρώνουν στην «επικοινωνιακή» τους πολιτική. Στην εικόνα του αρχηγού και των στελεχών τους και να αφήνουν στον αυτόματο πιλότο της «οικονομίας (και κοινωνίας) της αγοράς» να κάνουν όλα τα υπόλοιπα! Αυτοί, θα στολίζονται και θα μοστράρονται στο «γυαλί».
Πόσο, όμως, επιστημονικές είναι οι δημοσκοπήσεις; Όταν γνωρίζουν, εκ των προτέρων τι «υλικά» θα βάλουν στο «αντιδραστήριο» και τι «αντίδραση» και «προϊόν» θα προκύψει; Πήγαν, για παράδειγμα, να ρωτήσουν για τις «πολιτικές» τους απόψεις αυτούς που μετέχουν σε μια πορεία διαμαρτυρίας, τους απεργούς ή τους καταληψίες, τους οργισμένους και απελπισμένους αγρότες και συνταξιούχους, αυτούς που μαζεύουν τα σκουπίδια των λαϊκών αγορών; Και, πως γίνεται πάντοτε σχεδόν να «βολεύει» η κάθε δημοσκόπηση, αυτόν που την παραγγέλλει;
Αυτά τα απλά, είναι σίγουρο ότι τα γνωρίζουν όλοι, όσοι διενεργούν ή διαχειρίζονται τις δημοσκοπήσεις. Γνωρίζουν, όμως, κάτι επιπλέον: Ότι, εκτός από «απεικονίσεις» και «καταγραφές» διαθέσεων, (έστω, όχι και τόσον αληθείς), έχουν και μια άλλη, σημαντική λειτουργία: Διαμορφώνουν, σε σημαντικό βαθμό, πολιτικές συμπεριφορές! Γι αυτό τις πληρώνουν. Για να αποφασίζουν αυτοί, πρώτοι, τι πρόκειται να αποφασίσουμε εμείς, όταν και όποτε … αυτοί αποφασίσουν!
Η καλύτερη δημοσκόπηση είναι … το πορτοφόλι και η οργή σας!
Η ισχυρότερη αμφισβήτηση των δημοσκοπήσεων, απ’ όλα τα κόμματα, (της Αριστεράς συμπεριλαμβανομένης), εκφράζεται με τη φράση: «Οι δημοσκοπήσεις δεν καθορίζουν την πολιτική μας, αλλά τις λαμβάνουμε υπ’ όψιν». Και έχουν ευθύνη τα κόμματα που δεν «βάζουν τα πράγματα στη θέση τους». Οφείλουν, για παράδειγμα, να θέσουν με σθεναρό τρόπο, ορισμένα πολιτικά ερωτήματα σχετικά με τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, τα όποια «ευρήματά τους» και να απαντήσουν και τα ίδια με υπευθυνότητα: «Που είναι η αλήθεια και το ψέμα» στις δημοσκοπήσεις; Υπάρχουν πολιτικές σκοπιμότητες; Παίζονται παιχνίδια; Υπάρχει συναλλαγή εταιρειών με πολιτικά πρόσωπα και κόμματα; Γιατί παρουσιάζονται μεγάλες αποκλίσεις και διαφωνίες μεταξύ τους; Είναι, εν τέλει, αξιόπιστες και έγκυρες οι μετρήσεις;
Αυτά και αρκετά άλλα ερωτήματα αποκτούν εξαιρετική σημασία και χρήζουν απαντήσεων, όχι απλώς επειδή μπορεί να «αδικούνται» πολιτικά κόμματα ή πρόσωπα, αλλά επειδή πλήττεται στον πυρήνα της η λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, με την έννοια της δόλιας νόθευσης της ελεύθερης βούλησης των πολιτών.
Τους τελευταίους μήνες έχει ξεσπάσει ένας δημόσιος «πόλεμος» μεταξύ των εταιρειών δημοσκοπήσεων. Από τις αλληλοκατηγορίες τους μπορεί κανείς να συμπεράνει πολλά πράγματα. Μπορεί να παρατηρήσει κανείς εδώ, ότι αν δεν είχε εμφανιστεί αυτή η διαμάχη, δύσκολα θα μπορούσε να προκύψει αμφισβήτηση, η οποία εξ άλλου μπορεί να «βάλλει τα πράγματα στη θέση τους».
Γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλά για προγράμματα προβολής των υπουργείων ή έρευνες που αυτά αναθέτουν. Η «πίτα» είναι μεγάλη και ανάλογο το «ενδιαφέρον» των εταιρειών. Μιλούν για την εταιρεία Spot Thomson, η οποία συνεργάστηκε και θα συνεργαστεί με τη Ν.Δ. για τις εκλογές. Η εταιρεία αυτή και η θυγατρική της MRB έχει αναλάβει τη διαφημιστική εκστρατεία του ΟΠΑΠ και του υπουργείου οικονομίας, καθώς και τη διεθνή καμπάνια του ΕΟΤ.
Και ο πλέον «αθώος» και ανυποψίαστος πολίτης θα δεχθεί ότι είναι «αρκετά δύσκολο» να δυσαρεστήσει αυτή η εταιρεία τους εργοδότες της! Αν όλα αυτά ισχύουν, (που υπάρχουν και χειρότερα), με ποιο κύρος βγαίνουν διεκδικώντας επιστημονικό κύρος και αξιοπιστία; Πως τους επιτρέπεται, τελικώς, να απευθύνονται στην «κοινή γνώμη»; Μήπως χρειάζεται μια Ανεξάρτητη Αρχή ελέγχου των Εταιρειών δημοσκοπήσεων;