«Πρωθυπουργική, μονοκομματική Δημοκρατία».

Οφείλουμε να δεχθούμε τους «χρησμούς» του … τηλεοπτικού και δημοσκοπικού ιερατείου: Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών δεν είναι ικανοποιημένη από τον τρόπο διακυβέρνησης και ταυτόχρονα (!) δεν εμπιστεύεται την αντιπολίτευση! Η ίδια πλειοψηφία δηλώνει «απαισιόδοξη» για το μέλλον!

Μας έχουν πει, λοιπόν, πως σκεπτόμαστε, (και εννοούν ότι έτσι πρέπει να σκεπτόμαστε). Οφείλουμε να το δεχθούμε! Στην επόμενη φάση θα μας δώσουν αυτοί τη «λύση». Μετά την «κάθαρση», (άλλη μία), που μαγειρεύουν με τρόπο που να επιτρέπει τη «συνέχεια»! Στο παρελθόν, μπήκε φυλακή ο Κοσκωτάς και έχασε τα πολιτικά του δικαιώματα ο κ. Τσοβόλας. Το πολιτικό και οικονομικό σύστημα, όμως, συνέχισε απτόητο την ίδια πορεία.

Όταν είναι αδύνατον να «κουκουλωθεί» ένα σκάνδαλο, τότε ακολουθείται η μέθοδος της «διαπόμπευσης». «Στο γάιδαρο καβάλα», κάποιοι «κακοί» επιχειρηματίες και πολιτικοί και το σήριαλ συνεχίζεται. Και οι θεατές των ταινιών « Ν. Ξανθόπουλου – Μ. Βούρτση», χαμογελούν για λίγο κι έπειτα συνεχίζουν να μουσκεύουν το μαντήλι με τα δάκρυά τους.

Η νεότερη, μεταπολιτευτική Δημοκρατία μας πρέπει να εισαχθεί σε ίδρυμα χρονίων παθήσεων! Διότι δεν είναι αυτό που δείχνει. Πανίσχυρα κόμματα, που έχουν … συγχωνεύσει όλες τις εξουσίες, (νομοθετική, δικαστική), στη δική τους, εκτελεστική εξουσία και με τη σειρά τους, εκχώρησαν όλη αυτή την εξουσία στον ΕΝΑ, τον Πρωθυπουργό, πρόεδρο του κόμματος, (ταυτόχρονα), το σύγχρονο μονάρχη. Που διορίζει ή παύει, κατά βούλησιν τους πάντες: Υπουργούς, υφυπουργούς, γενικούς Γραμματείς, Διοικητές, Περιφερειάρχες, Νομάρχες και Δημάρχους. Και οι «υποτακτικοί» αναλαμβάνουν τα υπόλοιπα. Να ελέγχουν το κράτος, τη δημόσια διοίκηση, τη δικαστική εξουσία, την «αυτοδιοίκηση» κλπ. με αντάλλαγμα (πρόσκαιρη) δόξα και χρήμα. Και «οι από κάτω», το πόπολο, βολεύονται με την ψευδαίσθηση της «ευκαιρίας», που το σύστημα διαθέτει για όλους!

Η επιχείρηση «φθορά των συνειδήσεων» έχει ολοκληρωθεί. Το «ψάρι βρωμάει, πλέον, κι από την ουρά»! Είναι ανεκτή η μικρο – απατεωνιά και η μικρο – κομπίνα από τους «μικρούς», για να ανέχονται με τη σειρά τους … τις Siemens!

Αλλαγή πολιτικών και οικονομικών «τζακιών» ante portas…

«Μια Siemens την ημέρα …»

Τελικά, ίσως, να μην είναι τόσο παράλογος ο ισχυρισμός ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τη Siemens! Χωρίς τους Χριστοφοράκους, τις υπεράκτιες, τους … λαδωμένους (φιλάθλους) υπουργούς, τους πρωταγωνιστές και τους κομπάρσους των επαναλαμβανόμενων «ταινιών τρόμου», που παράγονται και … σπάνε ταμεία, τουλάχιστον ανά τετραετία…

Ασυνείδητα, περίπου, είναι η παρηγοριά στην καθημερινή μας μιζέρια. Στην αδιάλειπτη οικονομική μας αφαίμαξη, τη συνεχή υποβάθμιση της πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής μας ζωής. Είναι ο βολικός «αποδιοπομπαίος τράγος» στον οποίο φορτώνουμε σύμπασες τις «αμαρτίες του κόσμου» και ξανά από την αρχή να ξετυλίγουμε το κουβάρι της κενής ελπίδας.

Σε ένα σημείο είχε δίκιο ο κ. Λιάπης στη μελοδραματική του παραστασούλα: «… λες και κουβαλάω όλες τις αμαρτίες του κόσμου»!

Αλήθεια, πόσα χρήματα έδωσε η Siemens Hellas σε πολιτικά κόμματα συνολικά; Όπως ομολογήθηκε, εκατό εκατομμύρια ευρώ. Μέχρι στιγμής μάθαμε για το ένα εκατομμύριο μάρκα που πήρε ο κ. Τσουκάτος κι έγινε ήδη ένας «προσεισμός». Με τους ρυθμούς που ξετυλίγεται το σενάριο της ταινίας, (τύφλα να ’χει ο Φώσκολος), θα είμαστε καθηλωμένοι στα τηλεπαράθυρα των «τραγκαουνάκηδων» και των «ντερμπεντέρηδων» πάνω από ένα χρόνο. Και θα ‘ μαστε … ικανοποιημένοι … που η Δημοκρατία λειτουργεί και … εκδικείται!

Προσοχή! Μην σπεύσει κανείς να πει ότι απενοχοποιώ τους ενόχους της διαφθοράς και τα σκάνδαλα. Απλώς, επισημαίνω μια πολιτική πλευρά της υπόθεσης: Τον αριστοτεχνικό χειρισμό των σκανδάλων … επ’ ωφελεία του συστήματος και για την «απρόσκοπτη» συνέχιση της λειτουργίας του.

Αν σκεφτεί κανείς το μέγεθος της ληστείας που γίνεται καθημερινά στις τσέπες μας από τις εταιρείες καυσίμων, τις Δ.Ε.Κ.Ο., την Εφορεία, τα Souper Markets, τα εμπορικά και τη λαϊκή, τότε θα … μετρούσαμε μία Siemens κάθε μέρα, για τα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων!

Είχα ακούσει, προ εικοσαετίας περίπου, τον κ. Γεράσιμο Μαρκάτο, πρώην Πρύτανη του Πολυτεχνείου, να λέει: «Αν μου ζητούσαν να παραστήσω με ένα σκίτσο την Ελληνική κοινωνία, θα ζωγράφιζα ανθρωπάκια σε κύκλο, που το ένα να έχει το χέρι στην τσέπη του άλλου»!

Πώς να διαλύσεις αυτόν τον «κύκλο»;