«Αγρότες ενωμένοι…»

«… ποτέ νικημένοι»! Λέει, ως γνωστόν, το σύνθημα. Όμως, ούτε ενωμένοι υπήρξαν ποτέ και, συνήθως, ηττημένοι εξέρχονται από τις «μάχες των οδών και των λεωφόρων».
Βέβαια, το αισιόδοξο σύνθημα το πρωτο-χρησιμοποίησαν οι εργάτες και θα ταίριαζε σε όλες, σχεδόν, τις κοινωνικές ομάδες. Και τα πολιτικά κόμματα στον ίδιο κωμικό ρόλο: «Οι αγρότες έχουν δίκιο», (όταν είναι στην αντιπολίτευση) και «δεν κάνουμε διάλογο με κλειστούς δρόμους» όταν κυβερνούν. Έχουμε … πλήξει στην κυριολεξία, από τη … συνέπεια και την υπευθυνότητά τους.
Στους αγρότες μπορεί να καταλογίσει κανείς μύρια αρνητικά: Ότι κλείνουν τους δρόμους, (τώρα τα Τέμπη τα έκλεισε η κατολίσθηση), σχεδόν επετειακά, μετά τις γιορτές, στο καταχείμωνο, που δεν έχουν δουλειές. Ότι έχουν κατασπαταλήσει τις επιδοτήσεις, συμπεριφερόμενοι ως νεόπλουτοι την περίοδο των «παχέων αγελάδων», δεν έκαναν αναδιαρθρώσεις καλλιεργειών και τώρα εκλιπαρούν για νέες επιδοτήσεις από την Ε.Ε. Ότι, ακόμη, «τίναξαν στο αέρα τους συνεταιρισμούς τους» και παραδόθηκαν στους «μεσάζοντες», με αποτέλεσμα να ζημιώνονται και οι ίδιοι και οι καταναλωτές. Και πολλά άλλα, ακόμη.
Όμως, σε όλα αυτά τα αρνητικά καθοριστικός είναι ο ρόλος και μεγάλη η ευθύνη του κράτους και των κυβερνήσεων: Αν ποτέ είχε γίνει ένας σοβαρός, ολοκληρωμένος διάλογος, αν είχαν αναληφθεί δεσμεύσεις και είχαν υλοποιηθεί γιατί να συνεχίσουν οι αγρότες με τα μπλόκα; Το σημαντικότερο: Αν οι κυβερνήσεις είχαν αγροτική πολιτική, (μελέτες και σοβαρό σχεδιασμό), αν δημιουργούσαν - επιτέλους - τους απαραίτητους μηχανισμούς υλοποίησης αυτών των πολιτικών, θα είχαμε αυτό το «χάλι»; Αν το θεσμικό πλαίσιο που καθορίζει τη λειτουργία του αγροτικού συνδικαλιστικού και συνεταιριστικού κινήματος ήταν άλλο, αν δηλαδή επιτρέπονταν η ίδρυση και λειτουργία ενός συνεταιρισμού στο δήμο και μιας ένωσης στο νομό, θα είχαμε τόσους «στρατηγούς του κάμπου»; Αν οι γεωπόνοι δεν ήταν «λογιστές» στις νομαρχίες και οι κτηνίατροι δεν … μετρούσαν απλώς τα «κεφάλια» των ζώων για τις επιδοτήσεις. Αν είχαν οι αγρότες φθηνό πετρέλαιο και καλλιεργητικά εφόδια, αν το κράτος έβαζε φρένο στα «καρτέλ» θα είχαμε αυτό το ρεζίλι;
Είναι πολλά τα «αν»! Και βέβαια οι αγρότες έχουν δίκιο! Αλλά δεν είναι οι μόνοι που έχουν δίκιο και το καίριο ερώτημα είναι: Από ποιον και με ποιο τρόπο το ζητούν; Άρα, που να το βρουν;