Ο πασάς, ο κατής κι ο βεληγκέκας!

Ήταν τρεις εκπρόσωποι του υποσυστήματος εξουσίας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο πρώτος ήρχε του πασαλικίου, (Δήμου ή Νομαρχίας), ο έτερος προσωποποιούσε τη δικαστική εξουσία, (εις το όνομα του Αλλάχ και του Σουλτάνου) και ο τρίτος ήταν … η τάξη αυτοπροσώπως (!), «απ’ τ’ αυτί και στον κατή»…

Αφορμή για τις θλιβερές αυτές αναγωγές αποτελεί μια μικρή ανάλυση της σύγχρονης συνεργασίας των συστημάτων εξουσίας, (αυτοδιοίκησης – δικαστικής εξουσίας – δημόσιας τάξης), στη σύγχρονη Ελλάδα … της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πως είναι δυνατόν (και ανεκτό) η τοπική αυτοδιοίκηση να αντλεί μέρος των εσόδων της από πρόστιμα για ειδικές «παραβάσεις» των πολιτών με μη σύννομο τρόπο; Εξηγούμαι: Δεν μπορεί να θεωρείται σύννομη λειτουργία η τυχαία και περιστασιακή εφαρμογή νόμου! Οι τροχαίες παραβάσεις πρέπει να ελέγχονται με αντικειμενικό, μη αμφισβητήσιμο τρόπο και να αφορούν όλους. Δε γίνεται, όμως, αυτό. Όταν για παράδειγμα γίνεται ένα μπλόκο της τροχαίας και χρησιμοποιείται φορητό ραντάρ, τότε η εφαρμογή του νόμου, κατ’ ανάγκην, γίνεται τυχαία, (όποιον πάρει ο χάρος) ή επιλεκτικά, (ακόμη χειρότερα). Διότι, αν συμβεί να είναι σταματημένα για έλεγχο δύο – τρία οχήματα, οι υπόλοιποι διαφεύγουν. Ας αφήσουμε τα σήματα ορίων ταχύτητας! Τι νόημα έχει το όριο ταχύτητας 70 χλμ/ώρα, για παράδειγμα, σε περιφερειακό δρόμο; Κι ακόμη, όλα τα σήματα που είχαν τοποθετηθεί κατά την έναρξη οδικών έργων και παραμένουν μετά την αποπεράτωσή τους σε εθνικές οδούς;

Τι άλλο από ομολογία εισπρακτικής πρακτικής είναι, λοιπόν, η ρύθμιση που προβλέπει έκπτωση 50% στο προς είσπραξη ποσό, αν αυτό πληρωθεί εντός δέκα ημερών; Όσοι φτωχότεροι, θα πληρώσουν ολόκληρο το ποσό ή θα το πληρώσουν υπερ – τριπλάσιο στον κατή! Κι αυτό είναι βέβαιο. Ουδείς απαλλάσσεται, όποια δικαιολογία κι αν προβάλλει! Ο νόμος δέχεται το αξιόπιστον της μαρτυρίας του αστυνομικού οργάνου και με βάση αυτήν θα δικάσει ο κατής: Τόσο το πρόστιμο, διπλασιαζόμενο, (γιατί;), συν τα δικαστικά έξοδα, οπότε, αν κανείς νομίζει ότι μπορεί να προσφύγει στη δικαιοσύνη για να άρει αυτή όλες τις αντινομίες ή αδικίες, τότε πληρώνει τριπλάσιο ποσό.

Χαίρε, ευρωπαϊκή Ελλάς!

«Λαμπυριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης … εωράκαμεν τους ληστάς»!

Έχουν παρέλθει αρκετές δεκαετίες από τότε που ο Κρητικός αστυνόμος του Κιλκίς έστελνε την παροιμιώδη αναφορά του στη Διοίκηση της αστυνομίας. Το ύφος των αναφορών, ένα κωμικό μείγμα αρχαϊζούσης, καθαρευούσης και … «μαλλιαρής», μαρτυρούσε την πρακτική των οργάνων της τάξεως. Τα οποία, βεβαίως, «όργανα» εκτελούσαν τις εντολές της εκτελεστικής εξουσίας και των νόμων αυτής. Οι στόχοι ήταν οι αδύναμοι – απλοί πολίτες, κυρίως δε, οι αριστεροί, «πράκτορες του κομμουνισμού»!

Πέρα από τις επιλογές της εξουσίας, άξια σχολιασμού ήταν η νοοτροπία και πρακτική των οργάνων της τάξεως: Στελεχωμένα από αγραμμάτους, «υγειών φρονημάτων», χωρικούς νέους, έχουν τροφοδοτήσει τη συλλογή των ανεκδότων με … «αδάμαντες»!

Θα περίμενε κανείς ότι μετά την παρέλευση τόσων δεκαετιών, την αλλαγή του πολιτικού κλίματος και τη σαφή βελτίωση του μορφωτικού επιπέδου των στελεχών της δημόσιας τάξης, αυτές οι καταστάσεις θα ήταν, απλώς, ιστορικά ανέκδοτα.

Όμως, έρχονται καθημερινά περιστατικά, που καταγγέλλονται από πολίτες και καταγράφονται από τα μέσα ενημέρωσης και αποδεικνύουν ότι ο τρόπος αντιμετώπισης των πολιτών και σήμερα, ελάχιστα έχει αλλάξει …

Είναι γνωστά τα αυστηρά νομοθετικά μέτρα, τα οποία έλαβε η κυβέρνηση για την προστασία της ασφάλειας και ζωής των πολιτών από τα τροχαία περιστατικά. Σωστά και αποδεκτά τα μέτρα, από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, που γνωρίζει ότι η Ελλάδα φιγουράρει στις πρώτες θέσεις των τροχαίων, τουλάχιστον στην Ευρώπη.

Παράλληλα, όμως, είναι γνωστή και διαπιστωμένη η «εισπρακτική» πολιτική των υπουργείων οικονομικών και δημοσίας τάξεως.

Καταγράφω ένα ακόμη, προσωπικό περιστατικό: Δευτέρα απόγευμα, επιστρέφω με αυτοκίνητο από Αθήνα. Γενικώς δε συνηθίζω να τρέχω. Μετά το φανάρι της εισόδου στον περιφερειακό Καρδίτσας, κρυμμένο πίσω από ένα σταθμευμένο φορτηγό, περιπολικό της τροχαίας, με τριμελές πλήρωμα και ραντάρ χειρός, σταματά επιλεκτικά κάποια αυτοκίνητα, μεταξύ αυτών και εμένα. «Τι θέλουν πάλι αυτοί;», ρωτώ το συνοδηγό μου, υποθέτοντας ότι πρόκειται για τυπικό έλεγχο ρουτίνας. «Το όριο ταχύτητας είναι 70 χιλιόμετρα και εσείς τρέχατε με 99» (!). Αποτέλεσμα, 100 ευρώ πρόστιμο και 5 πόντοι στο δίπλωμα.

Εν τω μεταξύ, άλλοι οδηγοί, με μεγαλύτερη ταχύτητα, «τη γλιτώνουν». Γιατί κρύβονται; Για να … συλλάβουν τους «ληστάς» ή να … ληστέψουν τα φορολογούμενα «υποζύγια»;

Ι.Κ.