Μεταξύ κωμωδίας και δράματος.

Όταν προ εβδομάδος ερωτάτο από δημοσιογράφους ο του Πολιτισμού υπουργός, κ. Αντώνιος Σαμαράς για τα σενάρια πρόωρων εκλογών, με ύφος λόγιου, φλεγματικού αριστοκράτη απαντούσε: «Πείτε μου ένα, έστω, σοβαρό επιχείρημα, που να δικαιολογεί πρόωρη προσφυγή στις κάλπες»! Και, βεβαίως, οι δημοσιογράφοι μπορεί να απέφυγαν να απαντήσουν, αποδέχθηκε, όμως, την «πρόκληση»… ο ίδιος ο Πρωθυπουργός του: Χωρίς να συνεννοηθεί με τους υπουργούς του, συσκεφθείς με … το αισθητήριο και το προσωπικό του «αίσθημα» (!) ευθύνης, προχώρησε σε «διάγγελμα» προς τον ελληνικό λαό, μέσω του οποίου … παρέθεσε αρκετά «σοβαρά επιχειρήματα» υπέρ των πρόωρων εκλογών.
Η (πολλάκις αποδεδειγμένη) προσωπική του υπευθυνότητα, στη διαχείριση των δημοσίων θεμάτων, η (δεδομένη κατά τον ίδιο) ανευθυνότητα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έναντι των θεσμών, η προδιαγραφόμενη μακρά προεκλογική περίοδος, η οποία θα έβλαπτε την οικονομία, (για την ανόρθωση της οποίας απαιτούνται «γενναία μέτρα», που αυτά με τη σειρά τους απαιτούν «νωπή» λαϊκή εντολή)! Όπερ, έδει δείξαι… Την πήρε την απάντησή του ο κ. Σαμαράς και μια πλειάδα υπουργών, (Πρ. Παυλόπουλος, Δ. Σιούφας, Α. Σπηλιωτόπουλος, Δ. Αβραμόπουλος), οι οποίοι, προκρίνοντας … το «συμφέρον του τόπου» - όπως ακριβώς ο πρωθυπουργός τους - εξόρκιζαν τις πρόωρες εκλογές!
Είναι αξιοσημείωτο ότι και οι δύο «σχολές», υπέρ και κατά των εκλογών, ταύτιζαν το εθνικό, με το … παραταξιακό τους συμφέρον και είχαν διαμετρικώς αντίθετη άποψη ως προς την εξυπηρέτησή του: Οι μεν από την επίσπευση των εκλογών, οι δε από την παράταση της κυβερνητικής θητείας! Αξιοθαύμαστος συντονισμός των μελών μιας κυβέρνησης, που φιλοδόξησε και συνεχίζει (!) να φιλοδοξεί … να σώσει τη χώρα…
Φυσικά, μετά την «πυρκαγιά», (όχι της Αττικής, της Ν.Δ.), είχαμε και θύματα. «Άλλος για Χίο τράβηξε» κι άλλος για Καρατζαφέρη! Πρώτος ο «ξάδελφος» παραπονέθηκε στη δασκάλα ότι … «δεν παίζει», επειδή ο (άλλος) ξάδελφος «κάνει ζαβολιές», που … «βλάπτουν την παράταξη και το συμφέρον της χώρας». Μετά εμφανίστηκε «στο γυαλί» ο γόνος του κινηματογραφικού Μυαρογιαλούρου, (Κωνσταντάρας) και ο έτερος γόνος, του φιλοβασιλικού και «αποστάτου» της Ένωσης Κέντρου, (Γαρουφαλιάς). Ακολούθησε η δραματική ανακοίνωση Βουλγαράκη, περί μη συμμετοχής του στα ψηφοδέλτια, για να … αποφύγει την «πολιτική ανθρωποφαγία»… Όταν το σκάφος βουλιάζει, κάποια μικρά θηλαστικά, βουτάνε πρώτα στη θάλασσα.
Τιμώντας, μετά ταύτα, τα παραδοσιακά… οθωνικά μας έθιμα, ο «καταλληλότερος», οδεύει προς το «παζάρι» της συμπρωτεύουσας όπου θα τονίσει την «κρισιμότητα των καιρών», την προσωπική του υπευθυνότητα και την ανευθυνότητα των άλλων. Θα ζητήσει, δε, για μία ακόμη φορά «νωπή εντολή»! Μανία έχει ο ερίφης με τα «νωπά»… Να του τα δώσουμε: Ντομάτες και άλλα οπωρολαχανικά.

Φορητοί υπολογιστές, αφόρητος εμπαιγμός.

Δεν είναι ότι η εμπειρία του παρελθόντος συνωμοτεί εναντίον ανάλογων υποσχέσεων και παροχών. (Και στο παρελθόν είχαν υποσχεθεί υπολογιστές σε ΟΛΟΥΣ τους φοιτητές, στους μαθητές της ΣΤ΄δημοτικού ΘΑ έδιναν «υπολογιστές των 100 ευρώ» και όλοι … «πήραν από ένα σπίτι»!).
Εκτός του πολιτικού χρόνου, (οι μέρες είναι πονηρές), που γίνεται η εξαγγελία, υπάρχουν πολλά ερωτηματικά που γεννώνται και θα έπρεπε να απαντηθούν:
• Τι μάθημα μπορεί να γίνει σε μια αίθουσα διδασκαλίας, όπου είκοσι μαθητές θα έχουν φορητούς υπολογιστές, οι μισοί δε θα γνωρίζουν το χειρισμό τους και οι περισσότεροι καθηγητές δεν έχουν ιδέα;
• Γιατί τα χρήματα αυτά δεν είχαν δοθεί νωρίτερα για δημιουργία σε όλα τα σχολεία εργαστηρίων πληροφορικής και αιθουσών προβολών;
• Ποία η χρησιμότητα στη διδασκαλία, μέσα σε αίθουσες που δεν έχουν δίκτυο διασύνδεσης των υπολογιστών, ώστε να είναι δυνατή η κεντρική καθοδήγηση από το διδάσκοντα;
Είναι φανερή η προεκλογική σκοπιμότητα της εξαγγελίας!
Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι είναι αρνητικό να γίνει ένα βήμα προσέγγισης της «Κοινωνίας της Πληροφορίας». Απλώς, φαίνεται ότι «αρχίζουμε να χτίζουμε από τα κεραμίδια». Δεν υπάρχει σοβαρός σχεδιασμός και ιεράρχηση των «βημάτων» για την επιτυχία του στόχου, (αν, τελικώς, υπάρχει τέτοιος).
Σήμερα, δεν υπάρχουν καν καθηγητές πληροφορικής σε όλα τα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Λείπει, δε, από τα περισσότερα σχολεία η στοιχειώδης απαραίτητη υποδομή. Η πλειοψηφία των διδασκόντων δεν είναι εξοικειωμένη με τη χρήση νέων τεχνολογιών. Υπό αυτές τις συνθήκες, η υλοποίηση της εξαγγελίας, περισσότερα προβλήματα θα δημιουργήσει από όσα θα λύσει.
Αυτό, βεβαίως, δε φαίνεται να απασχολεί το υπουργείο Παιδείας και την κυβέρνηση, που επενδύει στην … «άμεση απόδοση» της κίνησης σε ψήφους!
Εντάξει, αδέλφια! Μας έχετε κάνει «πρόβατα». Μη μας θεωρείτε, όμως, και … βόδια!! Προπάντων, μη βγείτε να ισχυρισθείτε ότι κάνετε μία ακόμη … «δομική παρέμβαση» εκσυγχρονισμού της παιδείας. Κάτι τέτοιο, ούτε το μπορείτε, ούτε το θέλετε. Αλλιώς, δε θα «επενδύατε» στα κολέγια. Δε θα μειώνατε τις δαπάνες για την παιδεία και τους μισθούς των εκπαιδευτικών. Θα παίρνατε μέτρα για την αντιμετώπιση της παραπαιδείας και θα διαθέτατε περισσότερα κονδύλια για την έρευνα.
Η παιδεία δεν αναβαθμίζεται με προεκλογικά … «φορητά καθρεφτάκια».

Οι «χρυσοκάνθαροι» και οι μοιραίοι.

Με τα χρήματα του «πακέτου στήριξης» της ελληνικής οικονομίας, οι τραπεζίτες … δανείζουν το κράτος!

Αυτό είναι το σκάνδαλο, ένα ακόμη από τα πολλά της διακυβέρνησης της Ν.Δ., που προκαλεί ίσως τη μεγαλύτερη οργή: Οι τραπεζίτες, με τα χρήματα που έλαβαν από την κυβέρνηση Καραμανλή, για αντιμετώπιση της κρίσης, με ενίσχυση της «ρευστότητας» και για χορήγηση φθηνών δανείων σε επιχειρήσεις, αγόρασαν τίτλους του δημοσίου, (κρατικά ομόλογα), που έχουν υψηλό επιτόκιο, «έριξαν» αυτούς τους τίτλους στο χρηματιστήριο και «έκαναν πάρτι»!
Ταυτόχρονα, παίρνουν φθηνό χρήμα, (επιτόκιο 1%) από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έχουν καθηλωμένα τα επιτόκια καταθέσεων και εκτοξευμένα στα ύψη, (έως 17%), τα επιτόκια χορηγήσεων.
Τέτοια ληστεία σε βάρος του ελληνικού λαού ίσως να μην έχει γίνει ούτε από δυνάμεις κατοχής!
Μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2009, οι τράπεζες είχαν καθαρά κέρδη 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ!
Παράλληλα, πουλάνε «κοψοχρονιά» σε εισπρακτικές εταιρείες ληξιπρόθεσμα χρέη ιδιωτών και επιχειρήσεων και αυτές εκβιάζουν, απειλούν και προχωρούν σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων.
Είναι, πλέον, φανερό ότι η κρίση, (πραγματική ή κατασκευασμένη), λειτουργεί ως πολιτικό άλλοθι, ως ευκαιρία για την οικονομική αφαίμαξη της υγειούς κοινωνίας από τα «βαμπίρ» και ιδεολογική υποταγή στο … «μοιραίο», που ονομάζουν οικονομική κρίση.
Δεν υπάρχει «μοιραίο». Υπάρχουν μοιραίοι, άβουλοι και ανίκανοι να προστατεύσουν τους πολίτες αυτής της χώρας, που παριστάνουν τους κυβερνώντες!
Έχουν διαλύσει τα ασφαλιστικά ταμεία αγοράζοντας τα «δομημένα ομόλογα» και οι συνταξιούχοι δεν μπορούν να πάρουν το εφάπαξ, (δικά τους χρήματα), ή τη σύνταξή τους. Οι νέοι καλούνται να εργαστούν ως τα βαθειά τους γεράματα - για να μην προλάβουν να πάρουν σύνταξη και αυτό το ονομάζουν … δομική παρέμβαση στο ασφαλιστικό σύστημα.
Πλιατσικολογούν τα χρήματα των φορολογουμένων με τους τραπεζίτες και τους «επενδυτές» του χρηματιστηρίου. Ξεπουλούν την κρατική περιουσία σε «επιχειρηματίες - μοναχούς» οι «παραπλανηθέντες» υπουργοί τους. Αφήνουν να καεί η Ελλάδα για να την προσφέρουν στους οικοπεδοφάγους. Μυξοκλαίνε ότι φταίει ο «στρατηγός άνεμος» ή … τα πεύκα και καταλογίζουν … ανευθυνότητα σε όσους τους κατηγορούν για συνενοχή ή ανικανότητα.
Πόσο ακόμη να τους ανεχθεί κανείς;