«Οίκος (μηδενικής) ανοχής»!

Αυτή είναι η Ελλάδα του διαθέτοντος … «στιβαρό χέρι» Κ. Καραμανλή, ο οποίος ακόμη πιστεύει ότι είναι πρωθυπουργός. Αν από τον τίτλο του σχολίου αφαιρέσει κανείς την παρένθεση, τότε θα περιγράφει ακριβώς την κατάσταση της χώρας.
Πως αλλιώς μπορεί να περιγράψει κανείς την πολιτική σχιζοφρένεια των καιρών; Όταν υπουργός «κοινωνικής απασχόλησης» απασχολεί στο «αναψυκτήριό του» ανασφάλιστους αλλοδαπούς; Όταν άλλος υπουργός θεωρεί «ηθικόν το νόμιμον» της φοροδιαφυγής με εξωχώριες εταιρείες; Και έτερος συνεταιρίζεται με μοναχούς για την αρπαγή δημόσιας περιουσίας; Ο ίδιος δε ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι «είχε υποτιμήσει» την κατάσταση, έχων «κακή πληροφόρηση», ζητά συγγνώμην, αναλαμβάνει όλο το «πολιτικό κόστος» και προσπαθεί να διαφύγει με κουτοπονηριά, σχεδιάζοντας έναν ανασχηματισμό «ανακύκλωσης» χρησιμοποιηθέντων υλικών;
Μια κυβέρνηση που υποσχέθηκε κάθαρση, εξυγίανση, «νοικοκύρεμα» και … «επανίδρυση» του κράτους, μείωση της ανεργίας, βελτίωση του συστήματος υγείας και της παιδείας, ναυάγησε πριν τη «φουρτούνα» της διεθνούς οικονομικής κρίσης και τώρα αιτιάται αυτήν. Οδηγήθηκε σε χειρότερη κατάσταση από αυτήν που παρέλαβε και πέτυχε τους ακριβώς αντίθετους στόχους.
Οι «σαράφηδες» του ελληνικού χρηματο – πιστωτικού συστήματος καλούνται να αναλάβουν το ρόλο του «λύκου που θα φυλάξει τα πρόβατα». Τα σκάνδαλα των κυβερνώντων «κουκουλώνονται» με τη συνέργεια «πρόθυμων» διορισμένων δικαστών και «καλοπληρωμένων κονδυλοφόρων» συγκροτημάτων τύπου και Μ.Μ.Ε. Ξαναπαίζεται το «θρίλερ» των «σκοτεινών κέντρων αποσταθεροποίησης της χώρας» και ενοχοποιούνται … τα Εξάρχεια και οι κουκουλοφόροι. Ενισχύεται ο πανικός για τη μετατροπή των πολιτών σε αγέλη, με την ελπίδα ότι αυτή θα αναζητήσει τον «ισχυρό ποιμένα» της.
Οι κινήσεις πανικού και ανασφάλειας της «αγέλης» είναι ήδη παρούσες: «Αγανακτισμένοι» νοικοκυραίοι που «παίρνουν το νόμο στα χέρια τους», εμποράκοι που επιμένουν να ανοίξουν τα μαγαζιά τους την τελευταία Κυριακή του χρόνου, για «να βγάλουν τα σπασμένα» (!) και πολιτικοί που τους χαϊδεύουν, παραβλέποντας ότι έτσι δουλεύουν για τους ανταγωνιστές τους, (τις πολυεθνικές) και γυρίζουν τις εργασιακές σχέσεις στην προ του Σικάγο εποχή.
Αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι βρίσκονται σε λάθος δρόμο. Θα είναι μάταιο να ψάχνουν για «νέα 17 Ν», όταν η «αγέλη» θα μετατραπεί σε επαναστατικό τσουνάμι.