«Μια φωλιά που την έχτισαν ψηλά».

Τελικά, σε μια του πρόβλεψη επαληθεύτηκε ο «μικρός Αλέξης»: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η έκπληξη των εκλογών»! Μόνο που η … προφητεία βγήκε από την ανάποδη. Ήταν οδυνηρή έκπληξη. Με βάση τις προσδοκίες που καλλιεργηθήκαν και τους «στόχους» που είχαν τεθεί: Τρίτο κόμμα και τέσσερις ευρωβουλευτές!
Ασφαλώς, ήταν έκπληξη μόνο για όσους δεν γνώριζαν και για τους υπεραισιόδοξους που «μετρούσαν τον ίσκιο τους το δειλινό».
«Ψηλά τη χτίζεις τη φωλιά και θα λυγίσει ο κλώνος. Και θα σου φύγει το πουλί και θ’ απομείνεις μόνος», τραγουδούσε με τη βραχνή του φωνή ο Μάρκος. Λαϊκή σοφία του ρεμπέτικου που διδάσκει την αξία της μετριοφροσύνης και το επικίνδυνον της αλαζονείας. Αλλά, αυτά είναι για τους αναχρονιστές… Αυτοί ζουν στους ρυθμούς της metal rock, άντε το πολύ, της ethnic! Που λένε: «Καλώς τα τα παιδιά», «δε θα πάμε για πουρνάρια», «προτιμώ να πέσω στις γραμμές του τρένου» ή «κάθοδος στον Άδη».
Τώρα, τους φταίει η «ανανεωτική πτέρυγα», που τάχα υπονόμευσε την «κοινή» (;) προσπάθεια! Λησμονούν ότι πριν ένα χρόνο τους έλεγαν ότι «ο πολιτικός τους προγραμματισμός δεν τους περιλαμβάνει». Τώρα, «δεν περισσεύει κανείς»!
Ο «αρχιτέκτονας» του ΣΥΡΙΖΑ, ο εμπνευστής της «μεγάλης Αριστεράς», (και με το Κ.Κ.Ε.), σήμερα «παιδοκτόνος», Αλαβάνος, αυτός που χθες παραιτείται και σήμερα … ξε- παραιτείται, επιτιθέμενος στο κόμμα του, το ΣΥΝ, «ανέλαβε την ευθύνη που του αναλογεί» … για δύο μόλις εικοσιτετράωρα και ξεμπέρδεψε!
Προσπάθησαν να … «παντρέψουν» τον αριστερό ευρωπαϊσμό με τον ευρωσκεπτικισμό, ακόμη και τον τυχοδιωκτισμό … του Πάντζα, που παρουσιάζονταν ως εκπρόσωπος του ΔΗ.Κ.ΚΙ. Από τη «συνεύρεση» φοράδας και όνου, προκύπτει μουλάρι που, ως γνωστόν … δεν τίκτει!
Έκαναν πως δεν ακούν τις φωνές περί κινδύνου συγχύσεων λόγω της ύπαρξης πολλών καθοδηγητικών κέντρων και την ανάγκη πολιτικής συνεργασιών, με προγραμματικές συγκλίσεις και σε κυβερνητικό επίπεδο. Υποβίβασαν τον ΣΥΝ σε απλή «συνιστώσα» και τώρα… κάποιοι τρέχουν να τον σώσουν!
«Για κάποιους μες στον κόσμο είν’ αργά…».