Μια πολύ προβλέψιμη και πληκτική Δευτέρα.

Θα γίνουν, λοιπόν, κι αυτές οι ευρωεκλογές. Όπως … τις έχουν παραγγείλει, ήδη, οι δημοσκόποι και οι μισθωμένοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης. (Την παράμετρο της αποχής την έχουν διαμορφώσει οι πολιτικοί με την πολιτεία τους). Θα εκλέξουν, κατά πάσα πιθανότητα, 8 - 7 ευρωβουλευτές τα δύο μεγαλύτερα κόμματα και 7 όλοι οι υπόλοιποι. Ασφαλώς, «θα βγούνε όλοι νικητές και θα χάσουν όλοι οι άλλοι»! Θα μας … αποτελειώσουν με τις αναλύσεις των αποτελεσμάτων και θα μας προτείνουν τα σοφά τους πολιτικά συμπεράσματα: Ίσως η χώρα να παραμείνει «πιστή» στην … «υπευθυνότητα» ή να «αλλάξει σελίδα», παραμένοντας στο ίδιο «βιβλίο» των «αθλίων» που, για άλλη μια φορά θα «βλέπουν τα τρένα να περνούν».
Η φτώχια, η ανεργία, η τράπεζα, οι απλήρωτοι λογαριασμοί, η αναδουλειά θα κάνουν πάλι την εμφάνισή τους, μετά τη «γιορτή» των ψευδαισθήσεων. Αυτό που θα λείπει θα είναι «το όραμα». Η ελπίδα για κάτι άλλο, για «αλλαγή». Θα επανέλθει βαριά η σκιά της «παγκόσμιας κρίσης», της «ύφεσης», αυτό το «αμάχητο άλλοθι» των οικονομικά ισχυρών, για να φέρουν τον κόσμο της εργασίας στην προ του Σικάγο εποχή.
Θα τρέξουν να νοικιάσουν σπίτι, (πανάκριβο), οι «ευτυχείς» γονείς που τα «καμάρια» τους θα περάσουν σε μια ανώτατη σχολή ή ένα «ανώτατο» Τ.Ε.Ι. … ανθοκομίας. Θα παρηγορήσουν οι λοιποί τα τέκνα τους, που «απέτυχαν» και θα σπεύσουν να κλείσουν φροντιστήριο για την επόμενη χρονιά.
Θα μάχονται οι γιατροί ενάντια στις βάρβαρες - παράνομες, εξαντλητικές εφημερίες και θα συνωστίζονται και πάλι οι ασθενείς στα ράντζα των διαδρόμων.
Θα κάνουν ουρά οι επαγγελματίες στα βουλευτικά γραφεία για «διαμεσολάβηση» του Κυρίου τάδε στην τράπεζα, να εγκρίνει το δάνειο, από … τα κρατικά χρήματα που έχει πάρει!
Η αντιπολίτευση θα ζητήσει «εκλογές εδώ και τώρα», επειδή η κυβέρνηση θα «έχει απωλέσει τη δεδηλωμένη», για «να τα αλλάξει όλα»!
Μόνο που αυτό πρέπει να το πιστεύουν οι πολλοί. Πρέπει, κατ’ αρχήν, να το πιστέψουν και μετά να συσπειρωθούν, να παλέψουν γι’ αυτό. Αυτό, ως προϋπόθεση, φαίνεται να λείπει. Λείπει, δηλαδή, η ευρύτερη κοινωνική και πολιτική συναίνεση.
Αυτός (πρέπει να) είναι ο στόχος, από Δευτέρα…

«Ντο εν’ το δίλημμα;».

Μέρες πού ‘ναι, (προεκλογικές) και ως συνήθως τίθενται διλήμματα στους ψηφοφόρους. Παραζαλισμένοι οι πολίτες, «βομβαρδίζονται» από τα κανάλια: «Ευθύνη ή ανευθυνότητα» από τη μια, «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» της Ρόζας Λούξεμπουργκ από την άλλη!
Επειδή, όμως, κι εμείς ως Έλληνες δεν στερούμεθα μεγάλων πολιτικών, που «έγραψαν ιστορία», θα αναφέρω τον «ημέτερον» Λεωνίδα Ιασωνίδη, καθηγητή νομικών στο «Φροντιστήριον» της Τραπεζούντας, πρόσφυγα στη Ελλάδα το 1922 και υπουργό του Ελ. Βενιζέλου. (Για να ευθυμήσουμε λιγάκι…)
Μιλώντας σε πλήθη προσφύγων, στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης, (στην ποντιακή διάλεκτο), λέει κάποια στιγμή ο έξοχος ρήτορας Ιασωνίδης: «… Αρ’ ατώρα έρθαμεν σε δίλημμα!». Εκεί που τα πλήθη παραληρούσαν από ενθουσιασμό, εσίγησαν, επειδή δεν κατάλαβαν το νόημα της λέξης. Πετάχτηκε κάποιος βρωντόφωνος και είπε: «Πασσά Ιασωνίδη! Ντο εν το δίλημμα;».
- «Ακούστε, να λέγω σας, ντο εν το δίλημμα. Παίρομεν έναν σκοινίν. Περάζουμ’ ατο ας σ(τ)ο στόμαν κι εβγάλουμ’ ατο ας σ(τ)ον κώλλον! Σ’ εμπρός το μέρος δένομεν έναν σκατόν (!). Σ’ οπίσ’ πα το μέρος δένομεν έναν αγγούρ’. Συρτ’ς να εβγάλ’ς το σκατόν ας σ(τ)ο στόμα σ’, εμπαίν’ το αγγούρ’ σον κώλλο σ’! Σύρτς να εβγάλ’ς το αγγούρ’ ας σ(τ)ον κώλλο σ’, εμπαίν’ το σκατόν σ(τ)ο στόμα σ’. Αρ’ ατό εν το δίλημμα!
Μετά από το συγκεκριμένο «ορισμό» του διλήμματος, γίνεται φανερό ότι όλα τα άλλα «διλήμματα» που τίθενται προεκλογικώς, ωχριούν! Σιγά το δίλημμα, δηλαδή: «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα»! Σα να σου λένε: «Φτώχεια ή καλοπέραση»; Εδώ οι απαντήσεις είναι αυτονόητες. Αν και ορισμένοι που «καλοπερνούν» στην τρέχουσα κατάσταση, είναι πιθανόν να απαντήσουν: «Ας είναι και … βαρβαρότητα»! Κάπως πιο «ζόρικο» ήταν το δίλημμα: «Παπάκι ή το Μητσοτάκη», το οποίον οδήγησε πολλούς στην … αγορά «παπακίου». Και το τελευταίο που τίθεται από τον Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.: «Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε»! Ε! αυτό, κάτι λέει… Αλλάζουμε, φίλτατε. Πως και πόσο, θα το δούμε συντομότατα. Κυριακή, κοντή γιορτή!
Τώρα, τι θα απαντούσαν οι περισσότεροι στο ενδεχόμενο δίλημμα: «Κωστάκη ή Γιωργάκη;» δεν είμαι σε θέση να πω. Δε νομίζω, πάντως, να έχει μεγαλύτερη δυσκολία απάντησης από το «δίλημμα Ιασωνίδη»!