Σύμφωνα με το λαϊκό άσμα, «οι πέντε Έλληνες» ανταμώνουν ένα βράδυ, (στον Άδη εννοείται) και αρχινάνε το γλέντι! «Κι όλοι φώναζαν αράδα, να μας ζήσει η Ελλάδα»! Η λαϊκή μυθολογία, λοιπόν, ξορκίζει τον Άδη. Αλλά και στην αρχαία ελληνική μυθολογία υπάρχουν κάποιοι ήρωες που κατέβηκαν στον Άδη. Όταν υπήρχε σοβαρός λόγος: Ο Ηρακλής έφερε στον Ευρυσθέα τον Κέρβερο, ο Ορφέας για να φέρει πίσω την Ευριδίκη και ο Θησέας την Περσεφόνη.
Ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, (πάντοτε ευφυολόγος και εφευρετικός), δήλωσε ότι «κοινή κάθοδος ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές θα ισοδυναμούσε με κάθοδο στον Άδη»!
Θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς πως, αυτό θα ήταν σκόπιμο αν υπήρχε σοβαρός λόγος. Στη θέση της Περσεφόνης και της Ευρυδίκης είναι σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Βιώνει μια ιδιότυπη κόλαση. Και αν κάποιος που θεωρούσε ότι ρόλος του είναι η προστασία του συμφέροντος του λαού, θα έπρεπε να αναλάβει ένα τέτοιο ρίσκο. Εκτός αν, ως πρώτη προτεραιότητα του κ. Αλαβάνου έχει τεθεί η αύξηση των ποσοστών της εκλογικής συμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ. Θεμιτό, αλλά, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι αυτό επιτυγχάνεται, δύσκολα θα γίνει πρώτο κόμμα. Το πολύ – πολύ να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση. Αλλά, τότε η σχέση με το ΠΑΣΟΚ θα έχει γίνει άκρως ανταγωνιστική και θα είναι σχεδόν αδύνατη η όποιας μορφής συνεργασία. Το τι δυνατότητες έχει η αξιωματική αντιπολίτευση να επηρεάσει καθοριστικά τις πολιτικές αποφάσεις, στην πρωθυπουργοκεντρική μας δημοκρατία, το ξέρουμε. Ακόμη και με 150 βουλευτές, (συν τον Κουκοδήμο), το κυβερνών κόμμα μπορεί να κάνει κυριολεκτικά ό,τι θέλει.
Όπως έχουν τα πράγματα, με το ΠΑΣΟΚ να κουβαλά στις πλάτες του ένα κακό κυβερνητικό παρελθόν και να μην μπορεί να αποβάλλει ολοκληρωτικά παλαιούς ηγεμονισμούς και την Αριστερά, (τουλάχιστον την ανανεωτική), να έχει εθιστεί σε ένα ρόλο «καθαρής αντιπολίτευσης», δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο από τη συνέχιση της διακυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία, για τρίτη, (τουλάχιστον), τετραετία.
Ένας σοβαρός, προγραμματικός διάλογος με στόχο τη συνεργασία, θα αναπτερώσει το ηθικό «αυτών που βρίσκονται στον Άδη».
Ι.Κ.
1 σχόλιο:
Καλώς ήρθες στον συναρπαστικό και απρόβλεπτο κόσμο των blogs. Συμφωνώ σε πολλά με το post σου και οι παρατηρήσεις μου έχουν ως εξής: το πέντε έλληνες στον Άδη είναι από τα αγαπημένα μου. Η εισαγωγή του δε είναι φανταστική. Ο Παπαϊωάννου αρχικά και στις ζωντανές του εμφανίσεις δεν έλεγε "και όλοι έλεγαν αράδα να μας ζήσει η Ελλάδα" αλλά "και όλοι φώναζαν ως πάνου γεια σου Παπαϊωάννου". Με την εκλογή του Τσίπρα εξαφανίστηκε κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης είναι χαρισματικός, αλλά κουβαλάει κνίτικη νοοτροπία. Όσο και αν φαίνεται σε πολλούς παράδοξο, η εκλογή του ήταν συντηρητική επιλογή. Ο Κουβέλης είναι ουσιαστικά προοδευτικότερος, αλλά τα νιάτα έχουν μέσα τους την ελπίδα και αυτή είναι πάντα κορυφαίο κίνητρο. Βέβαια, οι συνεργασίες δεν έχουν πάντα τα αναμενόμενα αποτελέσματα και αυτό το γνωρίζουμε και οι δυο πολύ καλά. Καλό blogging και περιμένω τα σχόλιά σου.
Δημοσίευση σχολίου