«Χάρβαλον μεν, ΥΠΕΧΩ –δε»!

Τρίτη, 15 Ιούλιος 2008

«Χάρβαλον μεν, ΥΠΕΧΩ –δε»!

«Χάρβαλον μεν, ΥΠΕΧΩ –δε»!

Δανείζομαι το ευρηματικό λογοπαίγνιο του γνωστού γελοιογράφου Γιάννη Καλαϊτζή, για να διατυπώσω ορισμένες, (ελάχιστες), σκέψεις για τα αίτια της καταστροφής του περιβάλλοντος.

Υπάρχουν απόψεις που διαχέουν τις ευθύνες γενικώς. Φταίνε όλοι, αδιακρίτως, για τα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη. Οι προπαγανδιστές αυτής της κατηγορίας, βέβαια, αποφεύγουν να μιλήσουν με νούμερα. Δε μιλούν για «βαθμό ευθύνης». Φταίνε το ίδιο οι φτωχοί αγρότες που καίνε ένα κομμάτι δάσους, για να αποκτήσουν ελάχιστη καλλιεργήσιμη γη, το ίδιο και οι μεγάλες εταιρείες εκμετάλλευσης ξυλείας που αφανίζουν τεράστιες δασικές εκτάσεις! Το ίδιο ο εργάτης, που δε διαχωρίζει και δεν ανακυκλώνει τα (ελάχιστα) απορρίμματα που παράγει, το ίδιο ο βιομήχανος, που ρυπαίνει σε μεγάλο ποσοστό, κερδίζοντας βέβαια από τη μη λήψη των απαιτούμενων μέτρων περιβαλλοντικής προστασίας.

Οι Αμερικανοί ντέντεκτιβς όταν πιάνουν δουλειά για να εξιχνιάσουν ένα έγκλημα το πρώτο κουβάρι που αρχίζουν να ξετυλίγουν το λένε χαρακτηριστικά «Follow the money» (ακολούθα το χρήμα).

Είναι γνωστό στους «παροικούντες» αλλά και στις οργανώσεις περιβάλλοντος ότι τον τελευταίο χρόνο υπάρχει μία ξέφρενη κούρσα αγοράς Ελληνικής Γης από μεγάλα συμφέροντα ελληνικά και ξένα. Υπεράκτιες εταιρίες και άγνωστα Funds που σε πολλές περιπτώσεις ξεπλένουν βρώμικο χρήμα, εμφανίζονται μέσω κάποιου εκπροσώπου και κάνουν κολοσσιαίες αγορές Γης.

Οι τεράστιες αγορές σε όλες τις τουριστικές περιοχές ξεκίνησαν ένα χρόνο πριν την κατάθεση του χωροταξικού πλαισίου για τον τουρισμό από τον Σουφλιά που αφορά σε1.000.000(!!!) τουριστικές κατοικίες. Αυτές θα κτιστούν από μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες, θα έχουν τους ευνοϊκούς όρους κάλυψης που έχουν τα ξενοδοχεία και κρατική χρηματοδότηση μέσω της ένταξής τους στον Αναπτυξιακό νόμο. Δηλαδή με τα δικά μας λεφτά. Από το ζοφερό σχέδιο «Ισπανοποίησης» δεν θα γλιτώσουν προστατευόμενες περιοχές «Natura 2000» βραχονησίδες και αρχαιολογικοί χώροι.

Σε αυτό το κύκλωμα Τραπεζών- κατασκευαστών –μεσιτών- επενδυτών- πολιτικών πρέπει να αναζητηθούν οι αίτιοι.

Σήμερα, φαντάζει άχρηστο ο άλλοτε «προοδευτικός» κανόνας, «ο ρυπαίνων πληρώνει»! Τη στιγμή, που με τα χρήματα των προστίμων, (αν εισπραχθούν), δεν αποκαθίσταται η περιβαλλοντική ζημιά.

Ριζική αλλαγή μοντέλων ανάπτυξης, παραγωγής ενέργειας και ζωής είναι η αναγκαία λύση.

Αναρτήθηκε από kemanidis στις 3:12 μμ 0 σχόλια