«Συναίνεση»: Κανείς δε θέλει ν’ ανέβει στο τρένο που πάει στον γκρεμό!

Η λέξη συναίνεση συνοδεύεται, συνήθως, από τις λέξεις συνευθύνη, συναντίληψη και συντροφία.
Ο Πρωθυπουργός, τώρα στα δύσκολα, ζητά συναίνεση από τις πολιτικές δυνάμεις και την κοινωνία. Για να μη «βουλιάξει το καράβι» ή να μη φουντάρει το τρένο στο γκρεμό». Και χρησιμοποιεί τις αγαπημένες του εκφράσεις: «εθνική ευθύνη», «υπευθυνότητα», «σοβαρότητα» και «κρισιμότητα των περιστάσεων». Έτσι, γενικώς, ως αυτά να τα διαθέτει ο ίδιος και η παράταξή του και να είναι ζητούμενο για όλους τους άλλους.
Δεν έλεγε, βεβαίως, τα ίδια πριν ένα χρόνο. Με περισσή αυταρέσκεια και αλαζονεία, καθώς και «ύφος καρδιναλίου», μιλούσε για «το λαό που τον ψήφισε να εφαρμόσει το πρόγραμμά του», «την επανίδρυση του κράτους», τις «μεταρρυθμίσεις» και άλλες … πομφόλυγες!
Αφού «έπαιξε» με το σενάριο των πρόωρων εκλογών, ελπίζοντας ότι θα ανακάμψει δημοσκοπικώς, και επείσθη ότι το κόμμα του «τραβάει την …κατηφόρα», απέδρασε και τώρα μιλά για «εξάντληση της τετραετίας». Κι επειδή αντιλαμβάνεται ότι την τετραετία «δεν τη βγάζει με τίποτε», ζητά επιμόνως συναίνεση.
Καλώς κάνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, (πλην ΛΑ.Ο.Σ.), που του αρνούνται κάτι τέτοιο. Τη στιγμή που δεν υπάρχει συναντίληψη για τα αίτια της κρίσης και τον τρόπο αντιμετώπισής της. Τη στιγμή που τους καλεί «να επιβιβαστούν στη βάρκα που μπάζει νερά».
Η κρίση αυτή έχει αιτίες και φυσικούς αυτουργούς: Ο παγκοσμιοποιημένος νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, το χρηματοπιστωτικό και τραπεζικό σύστημα με τα υπερκέρδη και τα «τοξικά ομόλογα», οι «ελεύθερες αγορές» και οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, όπως η δική μας. Όλο το προηγούμενο διάστημα μας μιλούσαν για «το τέλος της Ιστορίας και των ιδεολογιών» και σώρευαν μανιωδώς υπερκέρδη, ληστεύοντας χώρες και ανθρώπους. «Ιδιωτικοποιούσαν» με ζήλο και σύστημα κάθε τι το δημόσιο και αυτό το είχαν αναγάγει σε φιλοσοφία και κοσμοθεωρία. Ένιωθαν πως «ο κόσμος όλος τους ανήκει». Η Ιστορία, όμως, τους έκαμε τη φάρσα της. Τώρα που καταρρέουν, παριστάνουν … τους σοσιαλιστές, (οι ληστές!) και άρχισαν να «κοινωνικοποιούν» τις ζημιές τους. Θέλουν να φορτώσουν τα βάρη στα θύματά τους και αναζητούν συνενόχους.
Όχι, λοιπόν! Να μη βρεθεί «αφελής ή φιλότιμος». Ούτε πολιτική δύναμη, ούτε πολίτες. Ο λαός, στο κάτω - κάτω μαθημένος είναι «στα δύσκολα». Η κρίση είναι ευκαιρία για κάθαρση. Την κρίση να πληρώσουν τα «σκαθάρια» που τη δημιούργησαν. «Κόλαση - Καθαρτήριο - Παράδεισος»! Μ’ αυτή τη σειρά έγραψε ο Δάντης τη «Θεία Κωμωδία».