Ευτυχισμένο το… 2011 !

Έγραψαν και είπαν τόσα πολλά, τόσοι πολλοί, που είναι μάλλον απίθανο να βρεθεί έστω και ένας πολίτης που να πιστεύει ότι το 2010 θα είναι καλύτερο και «ευτυχισμένο», αν το συγκρίνουμε με παρελθόντα έτη. Με τα έτη της «αθωότητας», της ανεμελιάς, της αφελούς αισιοδοξίας για τις… «καλύτερες μέρες», που παραλίγο να φέρει στη χώρα η προηγούμενη κυβέρνηση, της … «επανίδρυσης».
Αυτή η διάχυτη και γενικευμένη απαισιοδοξία, ίσως, θεωρείται από μερικούς «ευτυχής όρος» για ακώλυτη εφαρμογή μέτρων και προγραμμάτων για τη σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών, χωρίς συγκρούσεις με τα μεγάλα συμφέροντα, με στόχο να «πληρώσουν τη νύφη» πάλι τα γνωστά «υποζύγια». Αν υπάρχουν τέτοιες σκέψεις σε κυβερνητικούς εγκεφάλους θα πρέπει να επανεξετασθούν και να αναθεωρηθούν. Για πολλούς και σοβαρούς λόγους.
Η φοροδοτική ικανότητα των πολλών έχει φθάσει στα όριά της. «Τι ‘ναι ο κάβουρας, τι ‘ναι το ζουμί του». Ό,τι τυχόν αφαιρεθεί, με όποιον τρόπο από αγρότες, μισθωτούς, συνταξιούχους κλπ., θα λείψει απ΄ την κατανάλωση, πράγμα που σημαίνει πτώση τζίρου, άρα ανεργία.
Το σημαντικότερο, όμως, πρόβλημα που δημιουργεί αυτός ο «καταιγισμός» επιχειρημάτων και «τεκμηρίων» για το «εθνικό αδιέξοδο» είναι ο κίνδυνος κοινωνικής παθητικότητας και αδράνειας. Ο απογοητευμένος και ο απελπισμένος άνθρωπος δε γίνεται δημιουργικός. Πολύ χειρότερα, αρνείται να μετάσχει στην παραγωγική διαδικασία, επειδή είναι πεπεισμένος ότι οι καρποί των κόπων του θα γίνουν κτήμα άλλων. Με κοινωνία παθητικών πολιτών σίγουρα θα «βουλιάξουμε».
Να σημειωθεί ότι η νέα κυβέρνηση δεν κέρδισε την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των πολιτών, για την αποτελεσματική καταγγελία των έργων της προηγούμενης, αλλά κυρίως, επειδή έδινε ελπίδα και προοπτική διεξόδου. Η κατηγορηματική φράση του κ. Παπανδρέου, «τα λεφτά υπάρχουν» και εικόνα του αποφασισμένου για ρήξεις ηγέτη, ήταν αυτά που βάρυναν περισσότερο στη συνείδηση των ψηφοφόρων.
Οι πολίτες θέλουν, μεν, και αποδέχονται την αλήθεια, ακόμη και αν είναι επώδυνη γι’ αυτούς, δε συγχωρούν όμως το ψέμα. Πολλοί θα ήταν αυτοί που θα αποδέχονταν μια ευχή, όπως … «ευτυχισμένο το 2011», που θα σήμαινε ότι το 2010 νοικοκυρεύουμε τον τόπο με θυσίες από όλους, αλλά, θα έπρεπε να πεισθούν ότι θα ακολουθήσει μια κατάσταση τελείως διαφορετική από αυτή που χρόνια τώρα βιώνουν.
Κάτι τέτοιο δε γίνεται με υποσχέσεις ή συνεχή καταγγελία των υπευθύνων, (που ουδέποτε τιμωρούνται). Γίνεται με έργα.