Δεν πέρασε καν μια βδομάδα. Σα να μην έγινε τίποτα. Ήλθε η «επικαιρότητα», πραγματική ή «κατασκευασμένη», να σκεπάσει σοβαρά και ασήμαντα των προηγούμενων 24ώρων. Η τρομοκρατία και οι «ευθύνες» του κ. Χρυσοχοΐδη, καθώς και η «καταλυτική» κριτική του κ. Δένδια, επισκίασαν τα πάντα. Ένα απ’ αυτά το κρούσμα «επίσημου - κρατικού» ρατσισμού, που εκδηλώθηκε σε κορυφαία εκδήλωση της Ελληνικής πολιτείας. Στην παρέλαση για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου, στο κέντρο της πρωτεύουσας, από παρευλαύνουσα ομάδα Υποβρυχίων Καταστροφών, (Ο.Υ.Κ.), του λιμενικού Σώματος. «Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ» και «Τους λένε “Σκοπιανούς”, τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματ’ απ’ αυτούς»!
Κάποιος έγραψε ευφυώς: «Είπαν οι … «βάτραχοι», τους Αλβανούς γουρούνια»… .Όμως, δεν είναι γι’ αστεία η περίπτωση. «Βγαίνουμε στα κεραμίδια» και διαμαρτυρόμαστε - δικαίως πολλές φορές - όταν καταγράφονται ανάλογα περιστατικά εθνικιστικού, φυλετικού ή θρησκευτικού ρατσισμού εις βάρος μας, από αλλοεθνείς. Και εμείς, με το πιο «επίσημο» τρόπο, κάνουμε τα ίδια!
Τώρα, αν θα γίνει Ε.Δ.Ε., αν θα τιμωρηθεί ως παρανομήσας ο επίορκος διοικητής της μονάδας επιλέκτων του λιμενικού ή αν το ελληνικό αρμόδιο υπουργείο θα ζητήσει συγγνώμη από την Αλβανία, δε δείχνει να ενδιαφέρει πολλούς.
Ξεχνάμε, βεβαίως, ότι η χώρα μας βρίσκεται στη δίνη μιας οικονομικής κρίσης, που φέρνει «όλους εναντίον όλων» και εμάς, ως κράτος και έθνος απέναντι στους ισχυρούς της Ευρώπης και του κόσμου. Μας ενοχλεί η υποτίμηση και θεωρούμε άδικη και ρατσιστική την αντιμετώπιση του focus και άλλων μέσων ενημέρωσης, ηγετών και κυβερνήσεων. Ξεχνάμε ότι κι εμείς κάνουμε τα ίδια στους πιο αδύναμους από εμάς: τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Αλήθεια, έχουμε δικαίωμα να παραπονιόμαστε;
Και ένας τελευταίος προβληματισμός: Πόσο καλλιεργείται η «εθνική συνείδηση» της νεολαίας μας, των μαθητών, με τέτοιου είδους παρελάσεις; Είμαστε η τελευταία χώρα στην Ευρώπη, τουλάχιστον, που βάζει τους μαθητές να παρελαύνουν … ως βατραχάνθρωποι.
Τετάρτη 7 Απριλίου 2010
Πόσο γρήγορα ξεχνάμε!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου