Απόλυτη προτεραιότητα στους συνανθρώπους με ειδικές ανάγκες.

Περισσότεροι από 38 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν κάποια αναπηρία.
Το 1993, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θέσπισε ορισμένα πρότυπα για τη δυνατότητα πρόσβασης, κυρίως όσον αφορά στην πρόσβαση στο φυσικό περιβάλλον:
Τα κράτη πρέπει να θέσουν σε εφαρμογή μέτρα για την απομάκρυνση εμποδίων στο φυσικό περιβάλλον. Αυτά τα μέτρα πρέπει να περιλαμβάνουν την ανάπτυξη προτύπων και οδηγιών και τη θέσπιση νομοθεσίας που να εξασφαλίζουν τη δυνατότητα πρόσβασης σε διάφορους τομείς, όπως η στέγαση, τα κτίρια, οι δημόσιες συγκοινωνίες, οι ιδιωτικές μεταφορές και το εξωτερικό περιβάλλον.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, ένα στα είκοσι άτομα έχει κάποια αναπηρία. Περισσότερα από τα τρία στα τέσσερα από αυτά ζουν σε μια αναπτυσσόμενη χώρα. Τις περισσότερες φορές συγκαταλέγονται στις φτωχότερες τάξεις. Κατά τις πρόσφατες εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας αντιπροσωπεύουν τον ένα στους πέντε φτωχότερους ανθρώπους στον κόσμο. Η προκατάληψη που αντιμετωπίζουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες και οι φραγμοί που συναντούν στην εκπαίδευση, την απασχόληση και την κοινωνία δείχνουν ότι είναι πολύ πιο τρωτοί στον κοινωνικό αποκλεισμό από τους πολίτες χωρίς ειδικές ανάγκες.
Η ένδεια και η αναπηρία μοιάζουν άρρηκτα συνδεδεμένες στις αναπτυσσόμενες χώρες. Οι φτωχοί άνθρωποι με ειδικές ανάγκες βρίσκονται σε έναν φαύλο κύκλο. Η αναπηρία αυξάνει την ένδεια, ενώ οι άνθρωποι που ζουν σε συνθήκες ένδειας τείνουν να αποκτούν αναπηρίες λόγω του υποσιτισμού, της άθλιας στέγασης, των επικίνδυνων επαγγελμάτων και της αυξημένες έκθεσης στη βία. Αντιθέτως τα εισοδήματα των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες μειώνονται επειδή οι άνθρωποι αυτοί στερούνται εργασίας ή πρόσβασης σε εισόδημα, σε βασικές κοινωνικές και ιατρικές υπηρεσίες και αποκατάσταση.
Από τότε έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος στην Ευρωπαϊκή και την εθνική νομοθεσία, που αφορά τη μέριμνα της Πολιτείας για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Υπάρχει, όμως, μεγάλη καθυστέρηση στην εφαρμογή της νομοθεσίας αυτής και, κυρίως, συνεχίζουν να είναι κυρίαρχες οι κοινωνικές προκαταλήψεις, ως προς τα άτομα αυτά.
Πρέπει η εφαρμογή της νομοθεσίας αυτής να τεθεί σε απόλυτη προτεραιότητα και να εμπλουτιστούν τα εκπαιδευτικά και πολιτιστικά προγράμματα με το πνεύμα της αποδοχής και της ισότιμης ένταξης αυτών των ανθρώπων στην κοινωνία μας.