Το σόφισμα με τον «tabula rasa», (λευκό πίνακα), του Άρη.

Λες και η Ελλάδα συστάθηκε μόλις χθες ως ανεξάρτητο κράτος και η κυβέρνηση εξελέγη τώρα. Λες και η Νέα Δημοκρατία δεν έχει, εδώ και πέντε χρόνια καταθέσει το Πρόγραμμά της για την Παιδεία και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης στερούνται ανάλογου Προγράμματος και θέσεων. Λες και λείπουν οι θέσεις των εκπαιδευτικών, (α/βάθμιας, β/β’αθμιας και τριτοβάθμιας). Λες και «έσβησαν απ’ τον πίνακα» - εξ ού και tabula rasa - οι αγώνες των φοιτητών και των μαθητών για «δημόσια, ποιοτική και δωρεάν παιδεία για όλους». Λες και αίφνης καταργήθηκε η διαπάλη του ιδιωτικού με το δημόσιο στο χώρο της εκπαίδευσης.
«Νερό κι αλάτι» όλα αυτά για τις επικοινωνιακές - προεκλογικές ανάγκες της Ν.Δ., που στριμωγμένη από τις λαϊκές κινητοποιήσεις και πανικόβλητη από το δημοσκοπικό της κατήφορο, αναζητά «χάντρες και καθρεφτάκια» για τους εξαγριωμένους «ιθαγενείς».
Η «κυβέρνηση των μεταρρυθμίσεων» εξάντλησε την «ορμή» της στην αποτυχούσα κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, την εισέτι επιχειρούμενη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και την αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών και των κολεγίων. Τώρα προσπαθεί να πείσει ότι έχει την … καλή (!) πρόθεση να ξεκινήσει (!!) διάλογο «από μηδενική βάση» για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Φυσικά, κανείς δεν την εμπιστεύεται. Προσπαθεί να αγοράσει πολιτικό χρόνο και να κερδίσει ψήφους από τους χιλιάδες γονείς των υποψηφίων για τα Α.Ε.Ι., με «αλλαγή του τρόπου εισαγωγής ή κατάργηση των πανελληνίων εξετάσεων». Αλλά, πως είναι δυνατόν να αξιώνουν να εκληφθεί ως σοβαρή πρόθεση για εκπαιδευτική μεταρρύθμιση μια απλή παρέμβαση για την εισαγωγή των μαθητών στα Α.Ε.Ι.; Από μόνη της συνιστά ανέκδοτο: Είναι σαν να μελετάς τρόπο ελεύθερης εισαγωγής στα Πανεπιστήμια, αποφοίτων, ενός προβληματικού, αν όχι αποτυχημένου εκπαιδευτικού συστήματος α/βάθμιας και β/βάθμιας εκπαίδευσης.
Έσπευσε η κ. Διαμαντοπούλου να παντήσει: «quo vadis» (πού πας) και για να δείξει ότι δεν υστερεί σε γνώσεις Λατινικής. Για προσπάθεια αποπροσανατολισμού μίλησαν τα κόμματα της Αριστεράς και (για να μη μας διαφεύγει η φιλολαϊκή πολιτική του), για κατάργηση του Ασύλου και μετατροπή σε «ιδιώνυμον» της … κουκούλας μίλησε ο κ. Καρατζαφέρης.
Με αποζημιώσεις (ήδη οφειλόμενες) και επιδόματα προσπαθεί να κατευνάσει τους εξεγερμένους αγρότες, για το έλλειμμα αγροτικής πολιτικής, που τους οδηγεί στον αφανισμό.
Με υποσχέσεις «διαλόγου» και μεγάλα λόγια, («πρώτο εθνικό θέμα η Παιδεία»), προσπαθεί να πείσει ότι έχει εκπαιδευτική πολιτική.
Όμως, «τζάμπα» «δημόσια, ποιοτική και δωρεάν Παιδεία» δε γίνεται. Και κυρίως από μια κυβέρνηση που «ζητιανεύει» χρήματα, πουλώντας ομόλογα στους μικροκαταθέτες για την αποπληρωμή τόκων του υπέρογκου εθνικού χρέους, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει 28 δισ. Στους τραπεζίτες και κάνει παραγγελίες όπλων, εκατοντάδων δισ. από τον… γαλαντόμο Σαρκοζί.
Αλήθεια, τι τους κάνει να πιστεύουν ότι είναι «αναντικατάστατοι»;