Η κατολίσθηση της Ν.Δ. θα συμπαρασύρει και τα στελέχη της στο χώρο της Αυτοδιοίκησης.

Καμάρωναν και έχουν ακόμη αποθέματα έπαρσης και αλαζονείας, τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας τα οποία είχαν εκλεγεί σε θέσεις Δημάρχων και Νομαρχών, με μεγάλες - συνήθως - πλειοψηφίες, τις δύο τελευταίες τετραετίες. Και, μάλλον, μερικοί εξ αυτών πίστεψαν ότι αυτό ήταν αποτέλεσμα της αναγνώρισης από το λαό των ικανοτήτων, της προσφοράς και της προσωπικής τους … ακτινοβολίας!

Η μέθη της εξουσίας και η «ασφαλής» πολιτική ομπρέλα του κόμματός τους, δεν τους αφήνει να δουν την πραγματικότητα: ότι οι περισσότεροι εξ αυτών μόνον ως τυπικά δείγματα ενός ανορθολογικού μοντέλου … ετερο - διοίκησης μπορεί να αναγνωρίζονται.

Η διαδικασία «ανάδειξής» τους, ως υποψηφίων, ήταν αποτέλεσμα της …κομματικής τους διπλωματίας, με απόφαση - συνήθως - του αρχηγού του κόμματος, «κατόπιν ενεργειών» του «πάτρωνα» βουλευτή. Η επιλογή των συνεργατών τους ήταν αποτέλεσμα κομματικών ισορροπιών και, ενίοτε εντολών. Τα «έργα και οι ημέρες» τους φέρουν το στίγμα της θλιβερής διεκπεραίωσης αποφάσεων άλλων - εκτός αυτοδιοίκησης - κέντρων. Συνακόλουθα, οι όποιες επιτυχίες ή αποτυχίες τους χρεώνονται στο «υπερσύστημα» της κεντρικής διοίκησης, το οποίο τους καθορίζει. Αντιστρόφως, η αποτυχία του «υπερσυστήματος» θα ρίχνει τη σκοτεινή σκιά της και στους ίδιους. Θα τους επικαθορίσει και πάλι. Μόνον που αυτή τη φορά, αρνητικά…

Ακολουθώντας πιστά την κεντρική πολιτική γραμμή του κόμματός τους, τάχθηκαν κατά του «Καπποδίστρια». Διεκήρυσσαν ότι θα … καταργήσουν τη Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση. Τάχθηκαν, χωρίς επιφυλάξεις, υπηρέτες ενός αναπτυξιακού μοντέλου οικονομίστικου, «τεχνοκρατικού», που επικαθορίζονταν από τον «κοινωνικό αυτοματισμό» και τη … μαγική (!) λειτουργία της Αγοράς. Ο τελευταίος τροχός της «αμάξης» του παγκοσμιοποιημένου φιλελευθερισμού.

Τώρα, που το «υπερσύστημα» καταρρέει, κοιτάζονται αμήχανοι στον καθρέφτη τους και απορούν για την εξαφάνιση του ναπολεόντειου ειδώλου τους.

Η κοινωνία των πολιτών, που καλείται να πληρώσει πάλι με οδυνηρό τρόπο, τη δική τους κρίση, πρέπει να προβληματιστεί σοβαρά για την «επόμενη μέρα». Μια απλή συμβουλή θα ήταν να κάμει εντελώς αντίθετες επιλογές, από αυτές που οδήγησαν στην αποτυχία. Χρειάζεται νηφαλιότητα, σωφροσύνη, διάλογος χωρίς προκαταλήψεις και περιχαρακώσεις. Αρκετή γνώση και «σοφία» έχει αποθησαυριστεί και δεν πρέπει να μείνει άχρηστη.

Ο προβληματισμός και ο διάλογος πρέπει να αρχίσουν από αύριο.

Ι.Κ