Όσκαρ δεύτερου αντρικού ρόλου.

Μπορεί να ήταν ο Ομπάμα αυτός που «έκλεψε» την παράσταση, (και όχι μόνο!), στη σύνοδο των G20 του Λονδίνου, αλλά ισχυρή καταγραφή που θα συζητηθεί με κάθε τρόπο, πέτυχε ο Νικολά Σαρκοζί.
Μίλησε για την «αδήριτη ανάγκη» μετατροπής του καπιταλισμού σε … «ηθικό καπιταλισμό»!
Ανέθεσε, δε, τη σχεδίαση της ανάπτυξης σε δύο ξένους νομπελίστες, τον προοδευτικό οικονομολόγο Τζόζεφ Στίγκλιτς και τον Ινδό Αμάρτια Σεν του Χάρβαρντ, τον αποκαλούμενο οικονομολόγο των φτωχών.
Θα μπορούσε κανείς να το θεωρήσει ως το πιο σύντομο, σύγχρονο ανέκδοτο, να καγχάσει και να ξεμπερδέψει… Όμως, ο καπιταλισμός, με τις τεράστιες εφεδρείες και τις δυνάμεις που τον υπηρετούν, είναι ικανός για όλα. Ακόμη και να παρουσιαστεί με εκσυγχρονισμένη μάσκα ηθικής. Η ιδέα, βεβαίως, δεν είναι δική του, αλλά του συμπατριώτη του φιλοσόφου Αντρέ Κοντ-Σπονβίλ, που γεννήθηκε στο Παρίσι το 1952. (Απόφοιτος της Ecole Normale Superieure και διδάκτωρ φιλοσοφίας, διδάσκει στο πανεπιστήμιο Paris I (Pantheon-Sorbonne). Από τις εκδόσεις "Κέδρος" κυκλοφορούν οι μελέτες του "Καθρέφτες φιλοσοφίας", "Είναι ηθικός ο καπιταλισμός;" και "Ο μύθος του Ίκαρου: Πραγματεία περί απελπισμού και μακαριότητας").
Πολύ παλαιότερα, ένας άλλος φιλόσοφος, ο Λάϊμπνιτς είχε βάλλει τις βάσεις της «φιλοσοφικής σχολής της αισιοδοξίας», λέγοντας : « ο κόσμος είναι ο λιγότερο κακός από όσους άλλους θα μπορούσαν να υπάρξουν».
Πολλοί θα είναι αυτοί, που «θα πάρουν στα σοβαρά» το Γάλλο Πρόεδρο, επειδή είπε κι άλλα ενδιαφέροντα πράγματα συνομιλώντας με τη Γερμανίδα Καγκελάριο Α. Μέρκελ: «Είναι μη αποδεκτό και ακατανόητο το να μην ληφθούν τις προσεχείς ημέρες ή εβδομάδες αποτελεσματικά μέτρα για τους υπεράκτιους φορολογικούς παραδείσους που δεν δημοσιοποιούν τις πληροφορίες για τους λογαριασμούς τους», καθώς επίσης ότι : η Γαλλία επιθυμεί να συνταχθούν «ένας ή πολλοί κατάλογοι με τους μη συνεργάσιμους φορολογικούς παραδείσους», ώστε να δοθούν στη δημοσιότητα και ώστε οι τράπεζες ανά τον κόσμο να αρνούνται να συνεργαστούν με χώρες που προστατεύουν τους φορολογικούς τους παραδείσους.
Μέσα στη δίνη της οικονομικής και συνακόλουθα κοινωνικής κρίσης δεν θα αποτελεί έκπληξη να γίνεται στενότερη σύνδεση του «αγαθού», (με την ηθική έννοια του όρου), με «τα αγαθά», (στην οικονομική του διάσταση).
Επειδή, ακόμη, είναι «ωχρή» μια συνολική εναλλακτική πρόταση διεύθυνσης της παγκόσμιας οικονομίας και κοινωνίας, απαιτείται μεγάλη προσπάθεια και πολύς χρόνος για την πολιτική αποδόμηση παρόμοιων ιδεολογημάτων.