Φτηνοί δημαγωγοί, αδίστακτοι λαφυραγωγοί.

Τραγική χώρα η Ελλάς! Μητέρα, με παθολογική «αδυναμία» και ανεκτικότητα στα «άτακτα» παιδιά της και κακή μητριά στα αδύναμα «αποπαίδια» της. Είναι, βλέπετε, πολλά και της … περισσεύουν τα δεύτερα.
«Μια ζωή», από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους, μια δράκα ισχυρών του χρήματος και της πολιτικής «κατείχε» αυτή τη χώρα ως ιδιοκτησία, ως λάφυρο. Αυτοί έφτιαχναν τους νόμους … για να τους εφαρμόζουν οι άλλοι, οι αφελείς. Αυτοί μπορούσαν να τους παραβιάζουν, συνήθως, ατιμώρητοι.
«Μια ζωή» με τα «δάνεια της Αγγλίας» και υποθήκη … το «οικόπεδο» και το πόπολο. Με ηγέτες, «λέοντες» μέσα και υποτακτικές γατούλες έξω. Και με ένα λαό που ουδέποτε απέβαλλε το σύνδρομο του ραγιά: «Σφάξε με αγά μου, ν’ αγιάσω»! Με ελάχιστες στιγμές ενσυνείδητης εθνικής ανάτασης και πλείστες ταπείνωσης. Σχεδόν πάντα στα όρια της χρεοκοπίας, «ένα σκαλί» πριν τον πάτο.
Με βάση το ισχύον σύνταγμα, τα πολιτικά κόμματα είναι ενώσεις πολιτών που έχουν στόχο τη συμμετοχή τους στη διακυβέρνηση της χώρας, με την έννοια της θέσμισης κανόνων λειτουργίας των οργάνων του κράτους και της κοινωνίας των πολιτών. Εδώ και πολλά χρόνια, όμως, τα κόμματα, (κυρίως τα λεγόμενα εξουσίας), αυτό φαίνεται να το ξεχνούν. Όταν καταλαμβάνουν την εξουσία, ακόμη κι όταν είναι μειοψηφία, θεωρούν ότι τους έχει παραχωρηθεί η «νομή και κατοχή» της Ελλάδας ολόκληρης! Η εξουσία ως άδεια λαφυραγωγίας. Επιπίπτουν ως ύαινες στο σώμα της πατρίδας και κατατρώγουν ό,τι προλάβουν.
Υπάρχει η «κατάλληλη» οργάνωση που τους το επιτρέπει: Μόνον κατ’ όνομα «Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία» και στην ουσία, ιδιότυπη κοινοβουλευτική δικτατορία. Με έναν «εκλεγμένο δικτάτορα» πρωθυπουργό, όπως είπε και ένας Έλληνας καθηγητής, πρόεδρος του Ιδρύματος «Ελευθέριος Βενιζέλος», που κάνει - κυριολεκτικά - ό,τι θέλει: Μπορεί να ιδρύει ή να καταργεί υπουργεία, να διορίζει και να απολύει υπουργούς και, γενικώς, να συγκεντρώνει απεριόριστη ισχύ στο πρόσωπό του. Κι από πίσω το κόμμα, που υποκαθιστά στην ουσία την εκτελεστική εξουσία. Συμπληρωματικό «εργαλείο», μια απόλυτα εξαρτημένη και ελεγχόμενη «δημόσια διοίκηση», απαραίτητος κρίκος στην αλυσίδα της «διαπλοκής και διαφθοράς». Η αντιπολίτευση είναι … για να συμπληρώνει τον καμβά της «δημοκρατικής πολιτείας».
Κι έτσι το «βαπόρι στολισμένο, βγαίνει στα βουνά κι αρχίζει τις μανούβρες, βίρα - μάινα…». Με «πλοιοκτήτη» το … Μανούση και «καπετάνιο» τον Παυλίδη! Ώσπου, έρχεται … η γοργόνα - Ε.Ε., σηκώνει στα χέρια της το «καράβι» και ρωτάει απειλητικά: «Ναύτη, καλέ ναύτη! Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;»…