Πρώτη προτεραιότητα: Σταματήστε την κλοπή!

Η υλοποίηση μιας και μόνης προεκλογικής εξαγγελίας της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης, στο πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησής της, θα ήταν ίσως αρκετή να ικανοποιήσει ένα τεράστιο κομμάτι των πολιτών, είτε ψήφισαν αυτό το κόμμα, είτε όχι: Και αυτό θα μπορούσε να φέρει την «κωδική» ονομασία, σεισάχθεια!
Δεν υπονοείται μ’ αυτό η διαγραφή χρεών των πολιτών προς τις τράπεζες, αλλά μια γενναία, όσο και απολύτως αναγκαία ρύθμιση μεταφοράς όλων αυτών των χρεών, σε ένα πιστοληπτικό οργανισμό που θα ανελάμβανε όλα αυτά τα χρέη με ευρωπαϊκούς όρους. Δηλαδή, μια ρύθμιση που θα προέβλεπε τη μεταφορά επαγγελματικών, στεγαστικών και άλλων δανείων στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ή την Αγροτική Τράπεζα, με εγγύηση του Δημοσίου και επιτόκια της τάξης του 4 ή 5%, όπως γίνεται με τις τράπεζες της Ευρώπης.
Κάτι τέτοιο και τους δανειολήπτες θα ανακούφιζε, αλλά και κέρδη θα συσσώρευε στο συγκεκριμένο πιστοληπτικό οργανισμό, επειδή θα προέκυπτε τεράστιος τζίρος! Αν, μάλιστα, προχωρούσε σε χορήγηση νέων - χαμηλότοκων δανείων σε επαγγελματοβιοτέχνες για να κινηθεί η αγορά, τότε θα είχαμε μια τεράστια πολιτική και οικονομική επιτυχία, που θα κέρδιζε την εμπιστοσύνη της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών και θα έδινε «αέρα» στη νέα κυβέρνηση, να προχωρήσει στις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη ο λαός και η χώρα.
Δε χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ κανείς, προκειμένου να καταδείξει το χαρακτήρα και το μέγεθος της «ληστείας» του εισοδήματος των πολιτών από πλευράς των τραπεζιτών ή του χαρακτήρα και της αναποτελεσματικότητας των «ρυθμίσεων» της κυβέρνησης Καραμανλή. Κάθε οικογένεια έχει κάτι να «μολογήσει»…
Μέσα στις προσδοκίες των πολιτών από τη νέα κυβέρνηση, ο «εξορθολογισμός» της λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας κατέχει πρωτεύουσα θέση. Κάτι τέτοιο φαντάζει αυτονόητη προϋπόθεση για να πάψει η Ελλάδα να θεωρείται Αφρο - βαλκανική μπανανία και οι Έλληνες καθυστερημένοι ιθαγενείς. Οι πολίτες μπορεί να ανέχονται πολλές προσβολές που αφορούν την ποιότητα ζωής τους, την περιβαλλοντική και πολιτιστική υποβάθμιση, αλλά έδειξαν ότι δεν ανέχονται την κλοπή γενικώς και καταδικάζουν τους κλέφτες και τους υποστηρικτές τους.
Οι «υβριστές» έχουν την τύχη των τραγικών ηρώων των αρχαιοελληνικών τραγωδιών: Αποχωρούν από σκηνής εν μέσω λαϊκής κατακραυγής, όχι «σεμνά και ταπεινά», αλλά ντροπιασμένοι και ταπεινωμένοι.
Το δυσκολότερο έργο είναι η διαχείριση της λαϊκής οργής.