Κούρεψαν την αξιοπρέπειά μου... Μια ζωή διλλήμματα: "Για να φύγει η δεξιά", "να μην ξανάρθει η δεξιά" και άλλα εύηχα και ευώδη. Τώρα: "Ευρώ ή δραχμή", "να παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη", (λες και κινδυνεύει να μεταναστεύσει ... στην Αφρική, ενώ ο λαός ... μεταναστεύει στην κόλαση). Οι χθεσινοί "ωλετήρες" του έθνους, της Πατρίδας και του λαού της, εμφανίζονται και πάλι ως ... σωτήρες! "Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή...". Θα μπορούσα πολλά "να καταπιώ: Το κούρεμα του μισθού μου, τη μείωση του επιπέδου διαβίωσή μου, αν υπήρχε "δίκαιη μοιρασιά βαρών", (αναλόγως των ευθυνών και των φοροδοτικών ικανοτήτων). Ακόμη κι αν σκέπτομαι ότι ... "μαζί τα φάγανε"! Αλλά, το "κούρεμα" της αξιοπρέπειά μου είναι δυσβάστακτο. Να δυσκολεύομαι να πληρώσω το νοίκι της κόρης μου, (ασκούμενη δικηγόρος = άνεργη), το τηλέφωνο και το internet το δικό της και το δικό μου. Να μου κόβουν το τηλέφωνο επειδή δεν έχω να το πληρώσω και να με κυνηγούν οι "εισπρακτικές εταιρείες" των τραπεζιτών για δάνεια που τα έχω τριπλοπληρώσει. Να με χρεώνουν, (μέχρι τρίτης γενεάς), για να σωθεί ... "το τραπεζικό μας σύστημα", όλος αυτός ο εσμός των Λάτσηδων, Κωστοπουλέων κλπ, των σύγχρονων "σαράφηδων", νόμιμων τοκογλύφων. Λες και θα ήταν αδύνατον να λειτουργήσουν κρατικές, (μη τοκογλυφικές) τράπεζες στη χώρα που ... "γέννησε τη Δημοκρατία"! Πως γίνεται να χρωστάει η χώρα μου 350 δισ. ευρώ και να έχουν 600 δισ. καταθέσεις, Έλληνες, (ποίοι, πόθεν και πώς;)στις τράπεζες της Ελβετίας και του Λίχτενστάιν; Πώς γίνεται να είναι φυλακή, (για πόσο ακόμη;), μόνον ο Άκης; Πού είναι ο herr Cristoforakos; Γιατί του παραχωρεί "άσυλο" η frau Μέρκελ; Ποιος πλήρωσε για τη Siemens και το Βατοπαίδιον; Για τα "δομημένα" ομόλογα των ταμείων, που δεν έχουν να καλύψουν τα φάρμακα των καρκινοπαθών; Πού είναι οι "κουμπάροι", οι βίλες του Ρουσόπουλου, τα ... "αναψυκτήρια" του άλλου και τα καράβια του Μανούση; "Τί να πρωτοθυμηθώ, τί να ξεχάσω..." Εγώ είμαι πάλι "κατηγορούμενος". Εγώ φταίω για την "πιθανή, νέα εθνική περιπέτεια". Με καλούν ... "να διορθώσω την ψήφο μου"! Οι αδιόρθωτοι... "Μαύρο στους Μαυρογιαλούρους"!!!

«Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή…».

«Η πατρίς, προ του κινδύνου ολέθρου…»! Πόσες φορές έχουν ακούσει οι Έλληνες ανάλογες φράσεις, άλλοτε ως πρόφαση και άλλοτε αληθείς, στο διάβα της Ιστορίας. Και άλλες τόσες έγινε έκκληση στον πατριωτισμό και το φιλότιμό τους, «να βάλουν πλάτη». Η Ιστορία διδάσκει ότι πάντοτε ανταποκρίθηκαν, παρά την πικρή αίσθηση της αδικίας, ότι δεν έφταιγαν - συνήθως αυτοί, για το «κατάντημα» της χώρας.
Ανερμάτιστοι, άρπαγες και αλαζόνες, οι «προύχοντες», πάντοτε «έκαναν πάρτι» πάνω στον ιδρώτα και τις αγωνίες των Ελλήνων και όταν τέλειωναν τα έτοιμα ή τα δανεικά και τα κλεμμένα, έκαναν έκκληση στο πατριωτικό φιλότιμο. Έτσι και τώρα: Αυτοί πρώτοι στην αρπαχτή, τη μίζα, τη φοροκλοπή και τη φοροδιαφυγή. Στη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, την πελατειακή πολιτική, την εξαγορά και φθορά συνειδήσεων. Εκμεταλλεύτηκαν τις αγωνίες και τα αυτονόητα δικαιώματα των πολιτών για βιοπορισμό και του δημιούργησαν την ψευδαίσθηση ότι «οι ευκαιρίες υπάρχουν για όλους, αρκεί … να προλάβουν να τις αρπάξουν». Και έτσι έφτασε το ψάρι, να μη βρωμάει μόνο από το κεφάλι, αλλά και από την ουρά.
Έναν μικρό - ελάχιστο βαθμό ενοχής έχουμε όλοι ή μας έπεισαν ότι έχουμε όλοι. Έτσι, «με σφιγμένα, από την οργή, δόντια», θα υπερασπιστούμε, με θυσίες την «τιμή του έθνους» κι ας νιώθουμε … «κορόιδα».
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας τόνισε ότι η κρίση είναι βαθιά πολιτική και πρότεινε συγκεκριμένες αλλαγές μεταξύ των οποίων η μετατροπή της φοροδιαφυγής σε ιδιώνυμο αδίκημα, τρόπους για την επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης ώστε να τιμωρούνται γρήγορα και αυστηρά οι επίορκοι, κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών, μείωση της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα και αλλαγή στα πόθεν έσχες των βουλευτών και στον εκλογικό νόμο. Προτεραιότητά μας πρέπει να είναι η μηδενική ανοχή τόνισε ο κ. Παπούλιας, ενώ υπογράμμισε πως πρέπει να προχωρήσουμε γρήγορα στις αναγκαίες παρεμβάσεις για να κερδίσουμε τον πόλεμο.
Όλα καλά! Έπρεπε να έχουν γίνει χθες. Όμως, το «μηδενική ανοχή» το ξανακούσαμε…

Θύτες και θύματα, εν ταυτώ.

Ένα ερώτημα το οποίο έπρεπε να τίθεται, προς απάντηση, είναι η παράβαση των κανόνων του Κ.Ο.Κ., (κυρίως της στάθμευσης), που εμφανίζουν, με αυξανόμενη τάση οι συνδημότες είναι συνειδητή ή εξ ανάγκης. Εάν απαντηθεί καταφατικά η πρώτη εκδοχή, τότε πρέπει να υποθέσει κανείς ότι οι κάτοικοι της πόλης … δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα και μπορούν άνετα να πληρώνουν τα πρόστιμα, ή αγνοούν τις απαγορεύσεις … εκδικούμενοι το Δήμαρχο και τη δημοτική αρχή.
Όποια υπόθεση δικαιολόγησης της συγκεκριμένης παραβατικότητας κι αν κάνει κανείς, μόνον ως κρύο χιούμορ μπορεί να εκληφθεί.
Αντίθετα, αν μιλήσει κανείς για «αναγκαίο κακό» μπορεί άνετα να επιχειρηματολογήσει: Η κίνηση και μετακίνηση σ’ αυτή την πόλη είναι Γολγοθάς! Φυσικά φταίει η ραγδαία αύξηση του αριθμού των οχημάτων, αλλά αυτό είναι ένα πολιτικό πρόβλημα, του οποίου η επίλυση είναι ευθύνη της δημοτικής αρχής.
Χρόνια τώρα γίνονται εξαγγελίες για την επίλυση του κυκλοφοριακού προβλήματος, με κατασκευή πάρκιν, πεζοδρομήσεις, κατασκευή ποδηλατοδρόμων και άλλα «μεγαλεπήβολα», τα οποία όχι απλώς δεν υλοποιούνται, αλλά αντιθέτως, υπονομεύονται στην πράξη από ρυθμίσεις της Δημαρχιακής Επιτροπής. Διότι μόνον ως τραγικές αντιφάσεις λόγου και πράξης μπορεί να εκληφθούν «ρυθμίσεις», όπως η παραχώρηση πλατειών, πεζοδρόμων, πεζοδρομίων, ακόμη και ποδηλατοδρόμων (!) σε ιδιώτες για εμπορική εκμετάλλευση. Ηχηρά παραδείγματα, η Ασκληπιού, η πλατείες Ρήγα Φεραίου και Ο.Τ.Ε, όλα σχεδόν τα πεζοδρόμια του κέντρου και ο ποδηλατόδρομος της οδού Κονδύλη. Φυσικά είναι πολλά και τα super markets που λειτουργούν στο κέντρο της πόλης, χωρίς να διαθέτουν τον απαραίτητο από το νόμο ιδιόκτητο χώρο στάθμευσης για τα οχήματα των πελατών. Η τροφοδοσία των καταστημάτων γίνεται σε ώρες αιχμής και αυτό είναι παράνομο. Όμως, πολύ συχνά, βλέπει κανείς απορριματοφόρα του δήμου να κάνουν … τη δουλειά τους καταμεσήμερο, ακολουθούμενα από ατέλειωτη ουρά αυτοκινήτων.
Οπότε, καταλήγουμε στο … όποιος προλάβει!
Η νομιμότητα αυτών των ρυθμίσεων ελέγχεται και είναι θέμα αντίδρασης ημών των ιδίων, για να μην είμαστε θύτες και θύματα μαζί.

«Θα τρίζουν τα κόκαλα…

όλων αυτών που έδωσαν τη ζωή τους για αυτή την πατρίδα»!
Μιλά με δέος, απορία και οργή. Πολλή οργή! Χρόνια, τώρα, στην «πιάτσα», πουλάει λαχεία, («αγορά ελπίδος»). Πάντα με το χαμόγελο που βοηθάει τον υποψήφιο πελάτη. Το χαμόγελο του κόπηκε τελευταία. Η ζωή του στάθηκε σκληρή: του πήρε την κόρη στο άνθος της ηλικίας της. Στάθηκε όρθιος και συνεχίζει τον αγώνα. Τον ενδιαφέρουν τα «κοινά» και έχει άποψη.
Τώρα είναι οργισμένος με την κατάσταση της χώρας: «Ντρέπομαι να λέω που είμαι Έλληνας»! Τι να του απαντήσεις; Γιατί να ντρέπεται αυτός, που μια ζωή κυνηγούσε το μεροκάματο; Δεν έκλεψε κανέναν, ούτε καν … την εφορία, όπως χιλιάδες άλλοι συνέλληνες. Δεν αποφάσισε αυτός για την πορεία της χώρας. Η μόνη συμμετοχή του στη «συλλογική ευθύνη» ήταν η ψήφος του. Τον έπειθαν κάθε φορά ότι ψηφίζει για … το καλό της χώρας και το δικό του. Και πάντα γελασμένος έβγαινε. Τώρα νιώθει ταπεινωμένος. Το φιλότιμο και η ντροπή είναι «ευαίσθητα άνθη», που ευδοκιμούν στα … χαμηλά στρώματα. Οι άλλοι, αυτοί που έχουν και τις ευθύνες για την ταπείνωση, θεωρούν αυτά τα πράγματα ηλίθιες ευαισθησίες.
«Πάντως, πρέπει να παρηγοριόμαστε. Συνέλαβαν την Παναγιώτα του «Επαναστατικού Αγώνα. Τώρα θα κοιμόμαστε ήσυχοι», του είπα για να αποφορτίσω την κουβέντα. Γέλασε και αμέσως μετά: «Θα κοιμόμαστε, όμως»!
Δεν έχει κουράγιο για αστεία. Σε ποιον, άλλωστε, περισσεύει το κουράγιο; Λιγοστεύουν οι … «ορθόδοξοι» και πολλαπλασιάζονται οι … «διαμαρτυρόμενοι».
Υπάρχει μια γενική αίσθηση, στα όρια της υποψίας, ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια καλοστημένη προσπάθεια να αποπροσανατολίσουν από τα πραγματικά προβλήματα: τα επιπλέον μέτρα, την όξυνση των συνθηκών εκμετάλλευσης και τη λεηλασία των ζωών μας. Ότι έχουν τοποθετήσει την κοινωνία σε δοκιμαστικό σωλήνα, ενός διεθνούς πειράματος, που στόχο έχει να ζυγίσει τα αντανακλαστικά, τα όρια και την πειθαρχία της.
Όταν η υποψία γίνει βεβαιότητα και η βεβαιότητα, οργή, τότε το «ηφαίστειο» θα βγάλει πολλή «τέφρα»!

«Τα παλιόπαιδα, τ’ ατίθασα».

Στον τίτλο του εξαιρετικού ευθυμογραφήματος του Νίκου Τσιφόρου μπορεί να αναγνωρίσει ο κάθε Έλληνας ένα κομμάτι του εαυτού του. Η με κάθε τρόπο επιδίωξη της ευδαιμονίας, η άνομη συναλλαγή, το ρουσφέτι, η φοροαπαλλαγή και φοροκλοπή, η ελάσσων προσπάθεια και δεκάδες άλλες «αρετές» της φυλής, συνεπικουρούμενες από τα … «κατορθώματα» ανεύθυνων και ανίκανων πολιτικών ηγεσιών, μας έφεραν προ του «τρομακτικού διλήμματος: «Ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε»!
Το δεύτερο σκέλος του διλήμματος, απ’ ό,τι φαίνεται δε θέλουμε να το πιστέψουμε. Εις ό,τι δε αφορά το πρώτο, αξιοσημείωτες είναι οι αντιδράσεις πολλών εξ αυτών που καλούνται και πρέπει «να αλλάξουν». Κραυγάζουν για «αδικία και αναποτελεσματικότητα» των μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση. Από την υποχρεωτική έκδοση αποδείξεων έως τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας. (Μόνο οι τραπεζίτες δε διαμαρτύρονται. Αυτοί είναι - ακόμη - στο απυρόβλητο. Κι ας εισηγείται ακόμη και η Μέρκελ τη φορολόγηση των υπερκερδών των τραπεζικών ομίλων.).
Άξιο μνείας είναι, εξ άλλου, το γεγονός ότι οι φοροκλέπτες, άρπαγες και λωποδύτες είναι αυτοί που … περισσότερο απ’ όλους διαμαρτύρονται για τις ελλιπείς υπηρεσίες του κράτους! Αυτού του ίδιου κράτους, την περιουσία του οποίου όχι μόνον δεν ενισχύουν, αλλά με τις «ιδιαίτερες ικανότητές» τους φρόντισαν να … μειώσουν!
Και μόνον οι φτωχοί και αδικημένοι του συστήματος, παραμένουν αμήχανοι, ανήσυχοι και σιωπούντες, περιμένοντας άλλη μία «καταστροφή». Στο όνομα όλων αυτών των «ξεχασμένων», που κατά πλειοψηφία επένδυσαν τις τελευταίες ελπίδες τους στην παρούσα κυβέρνηση, πρέπει να προχωρήσουν οι αλλαγές. Με ουσιαστική ενημέρωση για το τι γίνονταν πριν και τι επιδιώκεται τώρα. Για το ποιοι θίγονται και ποιοι αναμένεται να ωφεληθούν. Με ουσιαστικότερες αλλαγές, με περισσότερη τόλμη. Αν ο λαός «δει το φως του», δεν έχει κανένα λόγο να μη στηρίξει τις επιλογές της κυβέρνησης. Οι διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος έχουν ατονίσει και το πολιτικό κριτήριο, κυρίως των νέων, είναι υψηλό. Διαφορετικά το δίλημμα «ή αλλάζουμε …» θα αφορά, πρωτίστως, το ίδιο το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Πόσο γρήγορα ξεχνάμε!

Δεν πέρασε καν μια βδομάδα. Σα να μην έγινε τίποτα. Ήλθε η «επικαιρότητα», πραγματική ή «κατασκευασμένη», να σκεπάσει σοβαρά και ασήμαντα των προηγούμενων 24ώρων. Η τρομοκρατία και οι «ευθύνες» του κ. Χρυσοχοΐδη, καθώς και η «καταλυτική» κριτική του κ. Δένδια, επισκίασαν τα πάντα. Ένα απ’ αυτά το κρούσμα «επίσημου - κρατικού» ρατσισμού, που εκδηλώθηκε σε κορυφαία εκδήλωση της Ελληνικής πολιτείας. Στην παρέλαση για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου, στο κέντρο της πρωτεύουσας, από παρευλαύνουσα ομάδα Υποβρυχίων Καταστροφών, (Ο.Υ.Κ.), του λιμενικού Σώματος. «Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ» και «Τους λένε “Σκοπιανούς”, τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματ’ απ’ αυτούς»!
Κάποιος έγραψε ευφυώς: «Είπαν οι … «βάτραχοι», τους Αλβανούς γουρούνια»… .Όμως, δεν είναι γι’ αστεία η περίπτωση. «Βγαίνουμε στα κεραμίδια» και διαμαρτυρόμαστε - δικαίως πολλές φορές - όταν καταγράφονται ανάλογα περιστατικά εθνικιστικού, φυλετικού ή θρησκευτικού ρατσισμού εις βάρος μας, από αλλοεθνείς. Και εμείς, με το πιο «επίσημο» τρόπο, κάνουμε τα ίδια!
Τώρα, αν θα γίνει Ε.Δ.Ε., αν θα τιμωρηθεί ως παρανομήσας ο επίορκος διοικητής της μονάδας επιλέκτων του λιμενικού ή αν το ελληνικό αρμόδιο υπουργείο θα ζητήσει συγγνώμη από την Αλβανία, δε δείχνει να ενδιαφέρει πολλούς.
Ξεχνάμε, βεβαίως, ότι η χώρα μας βρίσκεται στη δίνη μιας οικονομικής κρίσης, που φέρνει «όλους εναντίον όλων» και εμάς, ως κράτος και έθνος απέναντι στους ισχυρούς της Ευρώπης και του κόσμου. Μας ενοχλεί η υποτίμηση και θεωρούμε άδικη και ρατσιστική την αντιμετώπιση του focus και άλλων μέσων ενημέρωσης, ηγετών και κυβερνήσεων. Ξεχνάμε ότι κι εμείς κάνουμε τα ίδια στους πιο αδύναμους από εμάς: τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Αλήθεια, έχουμε δικαίωμα να παραπονιόμαστε;
Και ένας τελευταίος προβληματισμός: Πόσο καλλιεργείται η «εθνική συνείδηση» της νεολαίας μας, των μαθητών, με τέτοιου είδους παρελάσεις; Είμαστε η τελευταία χώρα στην Ευρώπη, τουλάχιστον, που βάζει τους μαθητές να παρελαύνουν … ως βατραχάνθρωποι.

Δάσκαλος «έτοιμος» … για φυλακή.

(Επειδή το νόμιμο, ενίοτε, δεν είναι και δίκαιο).

Το Δεκέμβρη του 2009, η καθαρίστρια του σχολείου μου ήλθε πανικόβλητη και απελπισμένη, με κάτι χαρτιά στα χέρια, μου τα έδειξε και με ρώτησε με αγωνία: «Τι να κάνω, κύριε Γιάννη; Πρέπει να πληρώσω 1000 ευρώ; Με απειλεί ο Νικολουτσόπουλος ότι θα μου κάνει δικαστήριο και θα πληρώσω 2.500! Που να τα βρω αυτά τα λεφτά;».
Η Κυρία Γεωργία, (μάλιστα, με κεφαλαίο το κυρία), καθαρίζει, κάθε μέρα, 15 αίθουσες διδασκαλίας, εκατοντάδες τ.μ. διαδρόμων και αμφιθέατρου, τα γραφεία των δασκάλων και του διευθυντή, τα τζάμια και τις τουαλέττες, καθώς και την αυλή του σχολείου. «Φτύνει αίμα», στην κυριολεξία, για να πάρει λιγότερα από 1.000 ευρώ το μήνα, καθαρά. (Για την ακρίβεια, 809,34)! Είναι σακατεμένη στη μέση και πάσχουν οι τένοντες των χεριών της.
Και έρχεται ένας εξέχων επιστήμων, δικηγόρος, εργατολόγος με εκβιαστικό τρόπο, να της πάρει το χιλιάρικο, επειδή έπεισε χιλιάδες καθαρίστριες, ανά την Ελλάδα, να υπογράψουν ένα «εργολαβικό - συμφωνητικό», (νόμιμο βεβαίως, αλλά όχι τόσο δίκαιο και ηθικό), που λέει ότι: « με οποιονδήποτε τρόπο και αν επιτευχθεί η μονιμοποίηση των καθαριστριών στο δημόσιο, πρέπει αυτές να του πληρώσουν τις ακαθάριστες αποδοχές ενός μήνα» !
Και ενώ η μονιμοποίηση των καθαριστριών έγινε με πολιτική απόφαση της κυβέρνησης, μετά από πίεση της αντιπολίτευσης και την εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας, διόλου, βέβαια, ως αποτέλεσμα των νομικών ενεργειών του κ. Νικολουτσόπουλου. Ενώ έχει πάρει, ήδη, αρκετά χρήματα από τις χίλιες, (όπως ο ίδιος παραδέχεται), πελάτισσές του - η κ. Γεωργία πλήρωσε προκαταβολικά 200 ευρώ - ο κύριος εργατολόγος συνεχίζει να διεκδικεί νόμιμα (!) χίλια ευρώ από κάθε μία, ζητώντας τα χρήματα αυτά να αποστέλλονται με ταχυδρομική επιταγή στο γραφείο του.
Εγώ, λοιπόν, ο «δασκαλάκος», που δεν μπορώ να εννοήσω την απόκλιση του νομίμου από το δίκαιον, ενοχλήθηκα και σχολίασα την ενέργεια στον τοπικό τύπο των Τρικάλων, (εφημερίδα «ΕΡΕΥΝΑ»). Το σχόλιο δημοσιεύθηκε και στην ιστοσελίδα politonsymaxia.gr, με τίτλο: «Δικηγόροι κατά καθαριστριών». Στο σχόλιο ρωτούσα αν ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών γνωρίζει και συμφωνεί με την πρακτική του κ. Νικολουτσόπουλου, αν η ΓΕΣΕΕ γνωρίζει το γεγονός και γιατί δεν υπερασπίστηκε νομικώς και δωρεάν αυτή τις καθαρίστριες, αν το υπουργείο οικονομικών γνωρίζει τα έσοδα αυτά του κ. εγρατολόγου και αν τα έχει φορολογήσει. Φυσιολογικά ερωτήματα ενός πολίτη αυτής της χώρας, που νομίζει ότι έχει το δικαίωμα της κριτικής και της δημόσιας έκφρασης γνώμης.
Και ενώ ο κ. Νικολουτσόπουλος απάντησε με μακροσκελέστατο κείμενο, που δημοσιεύθηκε στην ίδια εφημερίδα, έρχεται τώρα και καταθέτει αγωγή εναντίον μου, για «συκοφαντική δυσφήμηση» και απαιτεί από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Τρικάλων, να του επιδικάσει το … ευτελές ποσό των 300.000 ευρώ, ως αποζημίωση για ηθική βλάβη, ποσό που θα πρέπει να πληρώσω εγώ και μάλιστα εντόκως!
Η δίκη έχει οριστεί για τη Δευτέρα, 10 Μαΐου 2010, στα δικαστήρια των Τρικάλων.
Δηλώνω με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα ότι θα παρουσιαστώ στο δικαστήριο, χωρίς να επικαλεστώ … «αυτοκτονικό ιδεασμό». Δεν πρόκειται να δηλώσω μετάνοια και να ζητήσω συγγνώμη. Θα αναλάβω τις όποιες ευθύνες μου καταλογίσει η δικαιοσύνη. Και επειδή αδυνατώ να πληρώσω οποιοδήποτε πρόστιμο, είμαι έτοιμος να εγκαταλείψω τα διδακτικά μου καθήκοντα, (μετά από 30 χρόνια υπηρεσίας) και να οδηγηθώ στη φυλακή.
Γιάννης Κεμανίδης
(Δάσκαλος, πάσχων από … «κοινωνικό ιδεασμό»).